Tulipani

Een Zeeuwse boer tegen de Italiaanse maffia

  • Datum 13-09-2017
  • Auteur
  • Gerelateerde Films Tulipani
  • Regie
    Mike van Diem
    Te zien vanaf
    01-01-2017
    Land
    Nederland/Italië/Canada
  • Deel dit artikel

De openingsfilm van het Nederlands Film Festival, over een Zeeuwse boer die het geluk in het zuiden zoekt, is zelf ook een voorbeeld van doorzettingsvermogen. Na een wisseling van regisseur was er nog een jaar nodig om het budget rond te krijgen.

Het is een prachtig beeld, die oude boerderij in Zuid-Italië, plotseling omgeven door een kleurige zee van duizenden Hollandse tulpen. Zouden die daar echt omhoog geschoten zijn in die liefdesnacht van de voor de Zeeuwse watersnood gevluchte boer Gauke (Gijs Naber)? Allemaal uit dat ene doosje bloembollen dat hij op zijn heroïsche fietstocht met zich meedroeg?
Gaukes in Canada opgegroeide dochter Anna (Ksenia Solo), die een kleine dertig jaar later overkomt om de as van haar overleden moeder te verstrooien, gelooft het maar half. Het is in ieder geval poëtisch, geeft ze toe. Ze zal nog wel sterkere verhalen te horen krijgen. En ze kan nog niet vermoeden dat ze zelf een paar dagen later met ernstig geschroeide billen op een motor met zijspan ijlings naar het ziekenhuis wordt gebracht, waar een politie-­inspecteur (veteraanacteur Giancarlo Giannini) haar verhoort over een mogelijke moord. Nu wordt het tijd om uit te vinden wat haar vader hier uitspookte en waarom haar moeder niet haar echte moeder is.
Heen en weer springend tussen toen en nu ontpopt Tulipani zich als een fantasievolle tragikomedie over die romantische Hollander die eigenwijs (of dom) genoeg is om tegen de plaatselijke maffia in te gaan. Van Zeeuwse bezienswaardigheid groeit Gauke uit tot een legende.
Mike van Diem (Karakter, De surprise) nam de regie over van Marleen Gorris, nadat die door een burn-out was geveld. Een van de accenten die hij de film meegaf, is de manier waarop hij met een knipoog meegaat in de mythische uitvergroting van Gaukes heldendaden in de herinnering van de dorpsbewoners. Gauke als ninja-strijder is een mooie visuele grap. Ook heeft hij zich duidelijk gespiegeld aan de warmbloedigheid van klassieke Italiaanse komedies, al liggen clichés hier soms op de loer.
Toch pakt de film minder magisch uit dan ik op grond van het frisse idee en het vurige begin had gehoopt. Er zijn mooie melancholieke momenten, de acteurs zijn expressief genoeg, maar heel dichtbij komen de personages niet. Naast de overwegend lichte toon is de tragische wending wel erg zwaar aangezet en snijden ook andere vondsten niet altijd evenveel hout.
En waar gaat het uiteindelijk over? Het thema van de vreemdeling? Een romantische liefdesgeschiedenis, het ontdekken van je afkomst, het afschudden van de angst voor de maffia? Het blijft allemaal nogal anekdotisch. Misschien moeten we gewoon tevreden zijn met Tulipani als originele en onderhoudende fantasie, maar een duidelijke focus was welkom geweest.

Leo Bankersen