TSATSIKI

Dromen op de bodem van het zwembad

  • Datum 15-02-2011
  • Auteur
  • Gerelateerde Films TSATSIKI
  • Regie
    Ella Lemhagen
    Te zien vanaf
    01-01-1999
    Land
    Zweden/Noorwegen/Denemarken
  • Deel dit artikel

Schalkse Tsatsiki wil graag op inktvissen jagen

Het leven van een achtjarige gaat niet altijd over rozen. Maar met een beetje goede moed en vindingrijkheid zijn veel problemen te overwinnen, zo leert de Zweedse jeugdfilm Tsatsiki. De halsstarrige jonge held van het verhaal doet precies wat hij wil, en dat wordt beloond.

Tsatsiki woont in Stockholm met zijn moeder. Ze hebben allebei een droom: zij wil een cd opnemen met haar band en beroemd worden, hij wil zijn vader opzoeken in Griekenland. De achtjarige Tsatsiki heet eigenlijk Tobias, maar zijn voortdurende praatjes over het land van zijn vader — waar hij nooit geweest is, zijn vader weet niet eens van zijn bestaan — hebben hem zijn bijnaam opgeleverd.
’s Avonds neemt Tsatsiki in zijn slaapkamer de voorbije dag door met zijn vader. Hij praat tegen de enige foto die hij van hem heeft. De foto toont een jonge Griekse god met een inktvis in de ene en een werpspeer in de andere hand. Tsatsiki bereidt zijn gedroomde reis naar Griekenland grondig voor; hij traint in het zwembad om zo lang mogelijk zijn adem in te houden, zodat hij met zijn vader op inktvissen kan jagen.
Zijn moeder wil maar weinig van zijn plannen weten. Ze heeft genoeg aan haar hoofd: een chaotisch liefdesleven, geldproblemen en zo meer. Wanneer Tsatsiki op een dag door de politieagent Göran naar huis wordt gebracht — hij heeft het jongetje uit het zwembad gevist — besluit ze hem een kamer in haar huis te verhuren.

Moed
‘Mama en de politieagent’ luidt de ondertitel van Tsatsiki, en inderdaad vormt de haperende relatie tussen die twee een niet onbelangrijke zijlijn in het verhaal. Maar de film kent meer subplots, die allemaal even sterk worden uitgewerkt. Het scenario, geschreven door de Zweedse kinderboekenschrijver Ulf Stark en gebaseerd op de ook in het Nederlands vertaalde populaire Tsatsiki-serie van schrijfster Moni Nilsson-Brännström, behoudt een aangenaam evenwicht tussen humor en tragedie. De vertrouwde problematiek die in bijna iedere moderne jeugdfilm de kop opsteekt — gebroken gezinnen, de zoektocht naar een ontbrekende ouder, alcoholisme — wordt in Tsatsiki niet benadrukt, maar gebruikt als achtergrond voor een opgewekt verhaal over moed en inventiviteit.
De liefde in al zijn verschijningsvormen speelt een prominente rol. Van alle kanten wordt Tsatsiki overspoeld met aandacht en warmte: door zijn moeder, Göran, zijn vriendjes en vriendinnetjes, ja zelfs zijn schooljuf. Met zo’n stevige basis ga je niet bij de pakken neerzitten. Door een kinderjury werd Tsatsiki op het Filmfestival Berlijn uitgeroepen tot beste kinderfilm, en ook in Scandinavië ontving de film de ene prijs na de andere. De Nederlandse jury van het vorige Cinekid-festival was vooral onder de indruk van hoofdrolspeler Samuel Haus. En terecht: het dromerig kijkende jongetje steelt vanaf de indrukwekkende openingsbeelden de show.
Tsatsiki is over de hele linie geslaagd. Nooit belerend of sentimenteel, wel realistisch, grappig en ontroerend. De optimistische toon en het onvermijdelijke happy end (dat mag altijd gewoon, in jeugdfilms) maken de film misschien minder geschikt voor al te cynische volwassenen, maar ieder ander zal er onbeschaamd van kunnen genieten. Want wie wil dat nou eigenlijk niet: gewoon net zo lang je adem inhouden, tot je vindt wat je zoekt.

Pauline Kleijer