Thirteen Lives

In het nuchter vertelde Thirteen Lives recreëert Ron Howard de reddingsactie in de grot Tham Luang Nang Non in Thailand, waar een jeugdvoetbalteam in de zomer van 2018 achttien dagen vastzat.

Hoe wring je spanning uit een recent waargebeurd drama waarvan iedereen de (goede) afloop kent? Hollywood-veteraan Ron Howard is met Thirteen Lives de derde filmmaker die zich op de reddingsactie in een Thaise grot stort. In 2018 kwamen twaalf tienerjongens, leden van een voetbalteam, met hun coach vast te zitten in de Tham Luang Nang Non door een plotselinge waterstijging, omdat de moessonregens vroeger waren begonnen dan verwacht.

Howards oplossing voor het dilemma dat elke kijker weet dat de groep na achttien dagen gered wordt, is min of meer dezelfde als werd gekozen door de makers van fictiefilm The Cave (Tom Waller, 2019; niet in Nederland vertoond) en documentaire The Rescue (Elizabeth Chai Vasarhelyi en Jimmy Chin, 2021) over dezelfde gebeurtenis. Door de spanning niet te zoeken in de vraag óf de tieners gered zullen worden, maar hóé dat in godsnaam gaat gebeuren.

Met Apollo 13 (1995) maakte Ron Howard al eens een geroemde film over een hachelijke reddingsactie. Daar waren het getrainde professionals die zichzelf moesten redden op manieren waarop ze niet waren voorbereid. In Thirteen Lives, met opnieuw dat ongeluksgetal in de titel, gaat het een stap verder: hier zijn het getrainde amateurs – grotduikers, een extreem gespecialiseerde hobby – die hun levens op het spel zetten om duizenden kilometers van huis met een aan krankzinnigheid grenzend plan een groep mensen te redden.

Dat spreekt tot de verbeelding. Geen wonder dat Howard zijn film vooral om deze drie mannen laat draaien. Al doet hij zijn best te benadrukken dat vele honderden mensen op kleine en grote manieren bijdroegen aan de reddingsacties: van de Thais-Amerikaanse irrigatie-expert die een plan bedacht om het regenwater om te leiden tot de lokale boeren die hun rijstvelden daarvoor opofferden. (Elon Musks pocherige aanbod van een zelfontworpen mini-duikboot en zijn Twitter-uitbarsting nadat die door de experts als onbruikbaar was afgeserveerd, wordt wijselijk buiten beschouwing gelaten.)

Met die nadruk op drie westerse duikers – de bruuske Rick Stanton (Viggo Mortenson), familieman John Volanthen (Colin Farrell) en Australische anesthesist Harry Harris (Joel Edgerton) – ligt het white saviour syndrome op de loer: Hollywoods neiging om elke held een witte held te maken. Howard weet dat nipt te vermijden. Door ook ruimte te maken voor enkele Thaise helden en door Mortenson, Farrell en Edgerton niet neer te zetten als archetypische helden, maar gewoon als allemannen die ook maar doen wat ze kunnen. Hij vermijdt bovendien de val Thaise vijanden te creëren – gouverneur Narongsak Osatanakorn (Sahajak Boonthanakit), die als overheidsfunctionaris verantwoordelijk is voor de reddingsactie, had een karikaturale dwarsliggende politicus kunnen worden, maar krijgt zijn eigen heroïsche narratief.

Het resultaat is een degelijke film, hoewel misschien iets te nuchter voor een drama dat de wereld tweeënhalve week in zijn greep hield.

Thirteen Lives is vanaf 5 augustus 2022 te zien op Prime Video (VoD).