Theater Camp

Theater Camp bewijst de unieke meerwaarde van de podiumkunsten door ze met de grond gelijk te maken.

Weinig mensen bezoeken amateurtoneel, -koor, -dansvoorstelling of theatersport zonder sociale verplichting. Een uitnodiging van een naaste afwijzen is vaak meer gedoe dan een dinsdagavond opofferen.

Want eerlijk is eerlijk: zulke optredens zijn zelden onderhoudend en vaak gênant. Totdat je geliefden aan de beurt komen en iets laten horen en zien dat ze altijd verborgen hebben gehouden, een verlangen om zichzelf uit te drukken, of om juist volledig te transformeren. Dat meemaken, of zelf kunnen doen, is een openbaring.

Het is jammer dat die uitingen in het dagelijkse leven ontmoedigd worden. Gevoelige, theatrale kinderen (mijzelf incluis) zien hun uitbundigheid vaak beantwoord worden met pesterijen en correcties van (homofobe) ouders en gezagdragers. Ze leren een deel van zichzelf geheim te houden of zelfs volledig te onderdrukken. En terecht. Ik herhaal: er is niets zo tenenkrommend als amateurtoneel.

Theater Camp, het regiedebuut van Molly Gordon en Nick Lieberman, speelt zich af op een fictief Amerikaans zomerkamp, dé plek waar theaterkinderen zichzelf kunnen zijn. Jonge queers en neurodivergenten experimenteren er, onder professionele begeleiding, met zang, dans, kostumering en techniek, zonder veroordeeld te worden door (slik!) de hetero’s.

De film wordt losjes verteld als een mockumentary. Die zou kampleidster Joan schaduwen tijdens een doorsnee zomer op het kamp, maar op de eerste filmdag bezwijkt ze aan een beroerte. De documentaire legt de daaropvolgende chaos vast van een organisatie met flinke geldzorgen, onderbezetting en zelfingenomen docenten. Joans opvolger is haar zoon Troy (Jimmy Tatro), een macho influencer die zich liever bezighoudt met heteromannenzaken als wiet, dj’en en slecht ondernemingsadvies.

Het verloop van Theater Camp laat zich raden, maar de kracht van de film zit hem in de fijne balans tussen de schoonheid en het vakmanschap van de podiumkunsten en hoe belachelijk het kan zijn als je ze zo serieus neemt. Jonge theatermakers nemen enorme risico’s door zichzelf bloot te geven voordat ze er echt klaar voor zijn. Ze proberen rollen, kostuums en emoties uit die ze nooit hebben gekend en zingen noten die ze te weinig hebben geoefend, voor een vaak keihard publiek. Hun docenten, Amos (Ben Platt, ook co-scenarist) en Rebecca-Diane (Gordon zelf), zelf mislukkende aspirant-acteurs, zijn meedogenloze critici van overdreven melismes en neptranen.

Maar zodra er iets klikt, en de zelfgemaakte voorstellingen, ondanks alle tegenslagen, onzekerheden en sterallures, langzaamaan uit de verf komen, leren de volwassenen en kinderen elkaar kennen, begrijpen en steunen op manieren die daarvoor onvoorstelbaar leken. Theater Camp is een hilarische, goudeerlijke vertoning van het toch al openbare proces achter de podiumkunst, omdat het geen moment vergeet dat al die pijn en gêne ook iets prachtigs oplevert.

Theater Camp is sinds 6 december 2023 te zien op Pathé Thuis en Disney+.