The Thick of It en In the Loop

Circus vol idiote politici

The Thick of It

Politiek is de laagste vorm van menselijke interactie, schrijft de Portugese schrijver Fernando Pessoa in Het boek der rusteloosheid. De Britse televisieserie The Thick of It (2005-12) is daar een bijtende, messcherpe verbeelding van. Yes, Minister meets The Office, op salpeterzuur.

De serie draait om de machtige klauwen van ‘the prime minister’s enforcer’ Malcolm Tucker, die de weerloze marionetten op het fictieve Departement van Sociale Zaken al drie seizoenen lang alle hoeken van de Britse mediademocratie laat zien.

Tuckers psychopatische personage — “I’m good but I can’t fucking hold back the tide, can I?!” — zou geënt zijn op Tony Blairs spin doctor Alastair Campbell die tussen 1997 en 2003 als Director of Communications and Strategy het imago van de Britse monarchie bewaakte, een vergelijking die Campbell in een reactie in The Guardian trouwens niet tegensprak. In het politieke kippenhok van The Thick of It staat Tuckers handtekening onder alles waar roddel, achterklap, ruggestekerij en manipulatie bij komen kijken. Alles kan bespeeld worden, op de eerste plaats de journalistiek. En daarmee de democratie. Of wat daar van over is.

Machtsgeil
De vileine dialogen maakten de serie in Groot-Brittannië tot een instant succes. Geen minuut passeert zonder diep kwetsende beledigingen, faux pas, pijnlijke stiltes, verdraaide woorden en misplaatste grappen, en dat alles tegen een achtergrond van foutief gelekte plannen, mislukte Newsnight-interviews en alwetende secretaresses die blunderende ministers en machtsgeile onderknuppels in alle soorten en maten al hebben zien langskomen. En dat laten weten ook.

De Britse politiek wordt neergezet als een circus van opgeblazen ego’s dat drijft op een onthutsend amateurisme. Niemand heeft het ook maar een seconde over het publieke belang. Niemand lijkt ook meer te weten wat dat is. In plaats daarvan ontlenen ministers en volksvertegenwoordiging hun volledige bestaansrecht aan het beperken van imagoschade.

Parlementslid Peter Mannion die in de kerstspecial The Rise of the Nutters uit 2007 de beledigende reacties op zijn persoonlijke – door een ghostwriter geschreven – blog observeert, vat de relatie met het volk samen: “This is the trouble with the public. They’re fucking horrible.” Dat is zo’n beetje de sfeer van deze uitstekend geschreven serie die dit jaar zijn vierde seizoen in gaat. Voor wie dat op BBC Four allemaal gemist heeft, zijn nu de eerste drie seizoenen op dvd te zien.

In the Loop

In the Loop
Bedacht en geregisseerd door de Schot Armando Iannucci en geschreven met zeven andere scenaristen schiet de serie onder het motto ‘je kunt het zo gek niet bedenken’ soms akelig raak. En ongetwijfeld vaker dan je je als buitenlander realiseert. In de eerste drie afleveringen uit 2005 blijkt een duur Londens appartement van de minister door het Britse volk te worden betaald terwijl hij het nog niet één keer heeft gebruikt. De beste man hield het alleen aan, omdat andere kabinetsleden ook een tweede appartement hebben en hij nou eenmaal bij de grote jongens wil horen. Precies de kwestie waarover vorig jaar in Groot-Brittannië een enorme rel ontstond omdat politici op grote schaal onterecht onkosten bleken te declareren.

In dezelfde cinéma verité-stijl als de serie verscheen vorig jaar de filmversie In the Loop die de Brits-Amerikaanse oorlogspolitiek torpedeerde. Een geslaagde vertaling naar speelfilmlengte, maar in vergelijking met de serie verloor de film dramatisch toch ergens momentum. Misschien omdat je niet onbeperkt uit plaatsvervangende schaamte op je stoel heen en weer kunt schuiven. Misschien is dertig minuten wel genoeg. Of misschien is dit gewoon een compliment aan de schrijvers. Er is te veel lekkers te vinden in The Thick of It, zoals je je kunt overeten aan chocolade. Bloody hell, eindelijk weer eens een reden om jaloers te zijn op mensen die iets nog niet gezien hebben.


The Thick of it Collection (2 Entertain) en In the Loop (Optimum) zijn verschenen op dvd.