The Territory

We weten het, we weten het al heel lang en toch is het schokkend: hoe de Amazone boom voor boom wordt omgezaagd. The Territory laat dit afgewogen van verschillende kanten zien: vanuit de oorspronkelijke bewoners, een activiste én de illegale houtkappers en boeren van de agribusiness.

In de jaren tachtig kwam de Braziliaanse overheid voor het eerst in contact met de Uru-eu-wau-wau, een stam met inmiddels minder dan tweehonderd leden. Hun beschermde leefgebied in de Amazone wordt omsingeld door boerderijen.

The Territory begint bij de overwinning van president Bolsonaro in 2018, wanneer hij schreeuwt dat er geen centimeter reservaat voor oorspronkelijke bewoners zal overblijven. Regisseur Alex Pritz volgde drie jaar lang de enorme gevolgen van die ene uitspraak.

Boer Sergio heeft een coöperatie met de orwelliaanse naam Rio Bonito opgericht, die hun oog op het land van de Uru-eu-wau-wau heeft laten vallen. Pritz geeft een welkom inzicht in hun wereldbeeld: de Uru-eu-wau-wau verbouwen of creëren niets, zegt Sergio, ze leven daar alleen maar. Hij volgt daarmee dezelfde christelijke, vroegkapitalistische logica die de koloniale inbeslagname rechtvaardigde van land van oorspronkelijke volkeren in Amerika, die hun door God gegeven plicht om het land te bewerken niet zouden vervullen.

Bitaté is de piepjonge maar moedige leider van de Uru-eu-wau-wau. Hij weet dat zonder het regenwoud de wereldwijde gemiddelde temperatuur voor het einde van de eeuw met vijf graden zal stijgen. Zo staat hij in de frontlinie van de strijd tegen klimaatverandering, die hij voert met de nieuwste technieken, zoals drones waarmee hij bewijst dat de grenzen van hun reservaat steeds meer worden afgeknabbeld.

Als een van de Uru-eu-wau-wau vermoord langs kant van de weg wordt gevonden, gaat het activistische vuur pas echt branden. Met gevaar voor eigen leven zetten ze hun eigen nieuwsmediateam op, in de hoop de waarheid aan het licht te brengen. Ook voor The Territory zijn – gelukkig – hun eigen camerabeelden gebruikt. De dreigende, treurige muziek onder de shots van een brandend bos hadden gerust weggelaten kunnen worden, want de beelden zijn sterk genoeg. De kogelgaten door het bord met ‘beschermd land’ erop, laten zien wat er hier op het spel staat.