The Man with the Answers
Van Bari naar Beieren
The Man with the Answers heeft een sterke beeldtaal, maar wie een interessante film wil zien moet er zelf iets bij verzinnen.
Wanneer je naar The Man with the Answers kijkt, is het alsof je zelf op vakantie bent. De zonnige roadtrip van Bari naar Beieren is verleidelijk in beeld gebracht.
Die tocht begint eigenlijk al iets eerder, op een veerboot van Griekenland naar Italië. Daar treft Victoras (Vasilis Magouliotis) de Duitser Mathias (Anton Weil). De zwijgzame, stijve Griek is aanvankelijk niet van de sociale flierefluiter gediend, maar laat zich toch verleiden om hem een lift aan te bieden. Ondanks, of misschien juist dankzij hun tegengestelde karakters groeien ze naar elkaar toe en ontpopt zich een romance. De vanzelfsprekendheid waarmee homoseksualiteit wordt gepresenteerd, is aangenaam. Verder is The Man with the Answers helaas een film vol aardige ideetjes, die nergens echt gaat sprankelen.
Aan de beelden ligt het niet. De Griekse scenarist en regisseur Stelios Kammitsis heeft gevoel voor mooie plaatjes. Een verlaten, overgroeid amfitheater, een leeg zwembad met een bodem van gras, twee Rückenfiguren tegenover een bosgroen spiegelmeer. Kammitsis houdt van long shots en zet ze in om te verstillen. Ze lijken te verbeelden wat er in Victoras’ hoofd omgaat. Ook over het raamwerk van de vertelling is goed nagedacht. Drie vieringen, een begrafenis, een huwelijksfeest en een kinderpartijtje, structureren het verhaal van oud naar jong. Van Victoras’ volwassen leven terug naar zijn jeugd.
Hoewel The Man with the Answers personagegedreven is, blijft een echte karakterontwikkeling uit. Er zijn wat opmaten naar verdieping, maar die worden nergens goed uitgewerkt. Victoras blijft even saai als zijn zilverkleurige jaren-tachtig-Audi. En wat Mathias in hem ziet, is een raadsel. Mathias dient in dit verhaal als aangever en prikkelaar, een eigen belevingswereld kan hij schudden (een rol die in heteroverhalen bijna altijd aan de vrouw is toebedeeld). “Een bestelling in een restaurant zegt veel over hoe iemand is”, dreunt hij op uit zijn ‘Beroemde citaten’-boek. Dit soort platitudes zijn best geestig, maar het is te dun om een heel personage op te bouwen. Tegenpolen kunnen aantrekkelijk zijn, maar dat alleen is niet genoeg voor een waarachtige verliefdheid.
Doordat je zo weinig over Mathias te weten komt, wordt een alternatieve, waarschijnlijk onbedoelde, interpretatie mogelijk. Bestaat hij wel? Is hij misschien een personificatie van Victoras’ verbeelding? Is hij iemand die Victoras zou willen zijn én die hem confronteert met zijn eigen tekortkomingen? Hoe ze gelijktijdig hun hoofd kantelen en op eenzelfde verloren manier met een leeg schoteltje in hun handen staan, zijn dan plotseling indicatoren van een samenvallen van de twee. Een vrijpartij wordt een metaforische samensmelting. De ontmoetingen met anderen ondersteunen deze hypothese niet, maar op die manier wordt Victoras wel stukken gelaagder en spannender.
