The Integrity of Joseph Chambers

Donkerkomische parabel over een kerel die denkt dat-ie een vent moet worden. Of een man die denkt dat-ie een kerel moet zijn. Of een gast die denkt dat-ie een vent moet zijn. En wat doet een echte vent? Op jacht gaan.

Weinig dingen zijn zo triest en lachwekkend als mannen die denken te moeten bewijzen dat ze man zijn. Want wat-de-hel is dat überhaupt? Door de geschiedenis loopt een eindeloos spoor van bloed en ellende als gevolg van dat primatengedrag. Zelfs in 2023 zie je er dagelijks de gevolgen van. Van de krankzinnige misvatting van Amerikanen die denken dat een AR-15 een grondrecht is en de bizarre vergiftiging van vrouwen en meisjes in Iran tot de infantiele inval van Rusland in Oekraïne.

Op iets bescheidener schaal is The Integrity of Joseph Chambers een lome, donkerkomische verbeelding van het idee van één man die denkt dat-ie een vent moet worden. Op het Amerikaanse platteland waar verzekeringsagent Joseph Chambers met zijn vrouw en twee kinderen is gaan wonen, betekent dat: jagen. Joseph wil jagen.

En nee, het maakt niet uit dat hij geen ervaring heeft, hij wil vandaag. Niet volgende week pas, als zijn ervaren vriend Doug wel tijd heeft om mee te gaan, maar vandaag. Hij leent nog net niet Dougs penis, maar wel z’n jachtgeweer en pick-uptruck en trekt de natuur in. Waar het natuurlijk faliekant misgaat.

Op ongedwongen wijze laat regisseur en scenarist Robert Machoian zien hoe hopeloos misplaatst dat idee van een vent in de natuur is. Joseph is in principe een denkend wezen, nota bene een verzekeringen verkopend denkend wezen. Maar zich afvragen hoe een dood hert nou precies zijn viriliteit bewijst, ho maar.

Het zou allemaal komisch zijn als het niet zo triest was en niet zulke verstrekkende gevolgen zou hebben. Hij zou eigenlijk een standbeeld moeten krijgen: een stampvoetende Joseph Chambers als het symbool voor al die mensen die denken dat we ons moeten gedragen alsof we nog in grotten leven.