The Bubble

Tandeloze satire op monsterfilms in coronatijd

The Bubble

De ijdelheid van Hollywood en de absurditeit van de covid-pandemie worden op de hak genomen in The Bubble. Nieuwe of grappige inzichten brengt de veel te lang dooremmerende Netflix-komedie niet.

In de komedies die Judd Apatow produceert, schrijft en soms ook regisseert zitten altijd een paar beeldgrappen en running gags die plat op hun bek vallen van pure onleukheid. In succesnummers als The 40 Year Old Virgin (2005), Knocked Up (2007) en This is 40 (2012) compenseerde Apatow die blindgangers door de scabreuze grappen over ongemakkelijke seks en lichaamssappen in te bedden in warmbloedige verhalen over onzekere personages die worstelen met het volwassen worden. Die ontwapenende Apatow-humaniteit ontbreekt geheel in The Bubble, een houterige Hollywood-satire die bevolkt wordt door egocentrische karikaturen.

Karen Gillan is nog het minst onsympathiek als een weifelende actrice die de monsterfilmserie Cliff Beasts bij deel vijf verliet en nu met tegenzin terugkeert voor een zesde aflevering. Voor de opnames is in verband met de covid-pandemie een bubbel gecreëerd op een Engels landgoed, die ze deelt met een zelfingenomen actieveteraan (David Duchovny) en diens egomane ex-echtgenote (Leslie Mann). Pedro Pascal is bij vlagen leuk als een Johnny Depp/Nicolas Cage-achtige ster die op de verplichte quarantaine reageert als een ongericht projectiel. Iris Apatow (dochter van) speelt een populaire TikTok-influencer zonder acteerervaring, die cast en crew meesleept in een reeks complexe dansnummers die op zich best aardig zijn, maar weinig toevoegen aan het verhaal. Apatows natuurlijke neiging om zijpaden te bewandelen levert in The Bubble voornamelijk tijdoverschrijding op: er had makkelijk drie kwartier uit gekund.

Aanleiding voor The Bubble waren de productieperikelen rond de zesde Jurassic Park-film. In juli 2020 was dit een een van de eerste filmproducties die de door covid stopgezette werkzaamheden probeerde te hervatten, door acteurs en crew te laten werken in een coronavrije bubbel. Apatow werd kennelijk getriggerd door de ijdelheid en wereldvreemdheid van filmmakers die het voltooien van de zoveelste dinosaurusthriller belangrijker vonden dan een zich voltrekkende wereldramp.

Hoe terecht die observatie ook moge zijn, voor een geslaagde satire is meer nodig dan voorspelbare schimpscheuten over verwende en verwaande filmmakers. Het covid-ongemak van quarantaines, Zoom-­besprekingen en elleboogbegroetingen is daarnaast uitgewerkt in sleetse beeldgrapjes. Evenmin vernieuwend, maar wel geslaagd zijn eigenlijk alleen de scènes waarin het acteren voor een greenscreen in een ander perspectief wordt gezet door het afwisselend weglaten en toevoegen van special effects.


The Bubble is te zien op Netflix (VoD).