The Bear, seizoen 2

Na een fantastisch eerste seizoen is te merken dat de schrijvers verrast waren door het succes van The Bear. Het tweede seizoen is net iets te gehaast gemaakt, al behoudt de serie z’n charme.

Een restaurantkeuken als een snelkookpan. Op zich niets nieuws – het is zelfs bijna een cliché – maar het eerste seizoen van The Bear gaf aan dat bekende gegeven zo’n eigen draai dat het opviel. In een oceaan van streamingaanbod kwam de serie vanzelf bovendrijven. ‘Briljante keukenstress’, schreef Alex Mazereeuw over Seizoen 1.

Het succes van de serie heeft alles te maken met intimiteit en een familiegevoel. In het eerste seizoen nam Carmen ‘Carmy’ Berzatto (gespeeld door Jeremy Allen White, terecht de ‘working man’s Timothy Chalamet’ genoemd) de Italiaanse broodjeszaak van zijn overleden broer Michael over. Dat er veel spanning tussen de broers zat, wordt snel duidelijk. Carmy werkte onder meer bij het legendarische Noma in Kopenhagen en het New Yorkse Eleven Madison Park, maar Michael wilde hem niet naast zich in z’n eigen restaurant hebben.

Behalve het restaurant neemt Carmy ook iedereen over die er werkt. Mensen die, zoals Mazereeuw al schreef, allemaal hun eigen methodes en gewoonten in de keuken hebben. Carmy wil de keuken professionaliseren en het menu verrijken. Dat gaat natuurlijk niet geruisloos. Er is nog een personage dat niet ongenoemd mag blijven: de eigengereide Sydney Adamu (gespeeld door Ayo Edebiri). Niet alleen omdat Sydney Carmy’s sparring partner wordt, ook omdat Edeberi een heel eigen stijl van acteren heeft. Zij is absoluut een van de charmes van de serie.

Lompheid
In het tweede seizoen wordt er niet of nauwelijks gekookt. Carmy en Sydney zijn inmiddels partners in het restaurant (niet in hun privéleven) en ze hebben eindelijk het geld bij elkaar voor de grote verbouwing. Die verbouwing neemt bijna het hele tweede seizoen in beslag. En zoals iedereen behalve Jean-Paul Sartre weet: de hel, dat zijn verbouwingen.

De serie groeit wel na de eerste twee afleveringen, maar je merkt dat de hele boel gehaast is geschreven. In die eerste twee afleveringen merk je dat vooral aan geforceerde onderlinge uitwisselingen tussen personages. De (emotionele en fysieke) lompheid van neef Richard ‘Richie’ Jerimovich, die in het eerste seizoen voor waarachtig drama zorgde, wordt hier gebruikt om een paar gekke situaties te creëren. Alsof de schrijvers even niks beters te zeggen hadden. De stage van kok Marcus bij Noma in Kopenhagen lijkt vooral bedoeld om ons even uit die keuken in Chicago te halen. De keuze om seizoen 2 voornamelijk over een verbouwing te laten gaan, lijkt überhaupt vooral gemaakt om afwisseling te creëren, zodat seizoen 3 weer over het leven in de keuken kan gaan. Dat maakt niet zo’n sterke indruk.

Hier en daar lijkt seizoen 2 dus te snel van de tekentafel gerold. Maar de serie is z’n charme niet kwijt, opnieuw voor een belangrijk deel dankzij actrice Ayo Edebiri. Ook shoutouts naar de schrijvers voor de keuze om Carmy op de openingsavond van het nieuwe restaurant urenlang op te sluiten. Een mooie zet in een serie die toch voornamelijk om hem draait.

Elke restaurantkeuken is ongelukkig op z’n eigen manier en The Bear is een microkosmos waar je steeds naar terug wilt keren. Om dat ongeluk te zien. Maar ook de troost die volgt.

The Bear is te zien op Disney+ (VoD)