The Balconettes

Na de zoveelste klootzak besluiten drie vrouwen in Marseille het slagersmes in eigen hand te nemen tijdens een zomer vol lol & lynchen.

In een paar vrolijk anarchistische appartementen aan een plein in Marseille hebben drie vrouwelijke bewoners – een camgirl, een schrijver en een acteur – tijdens een snikhete zomerdag levendige gesprekken over de overbuurman die half ontkleed en met een niet onaangename verschijning uit het raam van z’n appartement hangt. Wanneer de man avances maakt en een van de vrouwen oversteekt voor een borrel en de andere helft van z’n blote lijf, loopt de situatie gierend uit de hand. Hoe gierend? Zeg ik lekker niet.

In een oververhitte stad is het balkon en niet de streamingdienst het venster op de wereld. Het sociale verkeer verloopt met knikjes en lachjes van achter de balustrade, handgebaren, opgestoken middelvingers. Met royale onverschilligheid kijkt men weg als voorbijgangers niet interessant zijn en als de overbuurman of -vrouw lekker genoeg is, verloopt de communicatie met andere middelen.

In een oververhitte filmwereld, waarin distributeurs films het liefst keurig ordenen naar genre, hijgerig gesticulerend met superlatieven en oneliners, is The Balconettes (Les femmes au balcon) op het eerste gezicht misschien lastig te verkopen. Een “hot mess”, schreef The Hollywood Reporter. “Steeds chaotischer”, aldus Screen Daily. “Vermakelijk maar uit balans”, zegt Variety. Dat krijg je als je genres mixt en het lef hebt om in het ene register te beginnen (zomerhitte), over te schakelen naar het andere (bovennatuurlijk) en dan vol gas te gaan (splatterfest). Als je tenminste zuchtend door een vergrootglas naar de film blijft kijken.

Want natuurlijk is Noémie Merlants regiedebuut een geheel: dit feest drijft op wraaklust en lol. Lekker foute Y-chromosomen door de versnipperaar halen bij 35 graden Celsius. Dat de film van het ene naar het andere genre schakelt, is geen hindernis, maar de verbeelding van verschillende gemoedstoestanden. Het begint sexy en geil, dan domineren frustratie en angst en dan, zoals gezegd, ontploft de film. Maakt dat van The Balconettes een ‘heet zootje’? Een potpourri van stijlen? Alleen als je niet mee kunt gaan in de doldwaze wraakkomedie.

Maar ook dan is het verhaal nog niet uit. De grap en de gruwel van deze film is dat je weliswaar korte metten kunt maken met de klootzakken, maar dat de klootzakken dan nog niet meteen verdwenen zijn.