Tel Aviv on Fire
Iedereen te vriend houden
Een Palestijnse spionagesoap, een ijdele Israëlische officier en een misverstand met onvoorziene gevolgen, alles gepresenteerd met onverwacht verfrissende humor. Regisseur Sameh Zoabi laat de absurditeit van de werkelijkheid zijn werk doen.
Het is natuurlijk een gouden greep van de in Israël opgegroeide Palestijnse filmmaker Sameh Zoabi om als vertrekpunt voor deze komedie over de Palestijns-Israëlische verhoudingen een fenomeen te kiezen waar beide partijen aan verslingerd zijn: de soapserie. De in Israëlisch-Jeruzalem wonende Palestijn Salam (Kais Nashif) moet iedere dag een checkpoint passeren omdat hij een baantje heeft gekregen bij een spionagesoap die in Ramallah wordt opgenomen. Een lekkere campy serie over een met een Arabier getrouwde spionne die een hoge Israëlische militair moet verleiden.
De charmante, maar klungelige Salam is aangesteld om het Hebreeuwse taalgebruik te bewaken. Een running gag is het woord ‘explosief’ als compliment voor een vrouw. Volgens Salam zegt een Israëlier zoiets niet. Dom genoeg test hij dat nog even bij een vrouwelijke militair op het checkpoint. Prompt dreigt hij te worden opgepakt.
Het is verfrissend dat er in Tel Aviv on Fire ook eens om die verziekte Palestijns-Israëlische verhoudingen gelachen mag worden. Salam dankt zijn redding aan het feit dat checkpointbaas Assi hem per ongeluk aanziet voor de schrijver van de soapserie waar, zo blijkt, ook door Assi’s vrouw en haar vriendinnen met volle teugen van genoten wordt. Het is namelijk nog lang niet zeker welke kant de spionne uiteindelijk zal kiezen.
Assi ruikt hier een kans om indruk op zijn vrouw te maken. Door Salam voor zijn karretje te spannen hoopt hij de serie in Israëlische richting te kunnen sturen. Salam, zijn ijdelheid gestreeld, laat hem in de waan, ook al heeft hij geen flauw benul van scenarioschrijven. Dat brengt hem in een lastig parket waarbij hij al zijn vindingrijkheid nodig heeft.
Zoabi heeft er goed aan gedaan het niet te zoeken in kluchtigheid, maar de absurditeit van de Palestijns-Israëlische werkelijkheid grotendeels voor zich te laten spreken. Dankzij de slimme plot lopen politieke gevoeligheden, het alledaagse leven en Salams pogingen iedereen, inclusief zijn ex-vriendin, te vriend te houden op een levendige manier door elkaar. De lijn tussen hilarisch en serieus drama blijkt vaak heel dun. Het is alsof de keuze voor komedie je weer met een frisse blik naar die verkrampte realiteit laat kijken.
De acteurs gaan hier heel geloofwaardig in mee, of het nu de bravoure is van kapitein Assi of de melancholieke slungeligheid van Salam. Dat Zoabi met Kais Nashif (Paradise Now) een hoofdrolspeler koos die nooit eerder komedie speelde pakte goed uit. In Venetië kreeg hij de Horizons Award voor beste acteur. Tel Aviv on Fire werd in Haifa onderscheiden als beste Israëlische film.