Sweat

Regisseur Magnus von Horn verpakt zijn aanklacht tegen sociale media in een wel erg duister plot.

Met een stamperige fitness-routine die doet denken aan Jane Fonda’s eerste workout-videotapes van bijna een halve eeuw terug, is het de Poolse Sylwia gelukt om een schare van een paar honderdduizend volgers op te bouwen: jonge vrouwen die net zo’n lichaam en zo’n leven willen als zij. Ze zijn weg van haar en zij koestert haar ‘liefjes’ door ze elke dag meermalen nieuwe content te voeren – filmpjes en video’s, aangevuld met demonstraties op tv en in winkelcentra die weer nieuwe beelden genereren. Sylwia’s telefoon is nooit ver weg.

Een eigentijds soort succes dus, met behalve een dagelijks infuus van virtuele lof ook tastbare voordelen: Sylwia rijdt in een blits autootje en woont in een smetteloos appartement. Kleding, eiwitpoeders en dieetmaaltijden komen gratis haar kant op zolang ze zich aan de regels houdt: elk merk dient op camera getoond en genoemd te worden en zelf dient ze die immer energieke fitness-koningin te blijven.

Regisseur en scenarist Magnus von Horn vindt dit duidelijk een nepleven. Zijn hele tweede speelfilm, die door het verstilde tempo langer lijkt te duren dan z’n 105 minuten, drijft op de suggestie dat er iets grondig mis is — dat Sylwia gevaar loopt. Hoe vastberaden en ambitieus we haar ook haar propvolle dagschema zien tackelen, de overige personages onderstrepen stuk voor stuk hoe eenzaam en kwetsbaar ze eigenlijk is. Sylwia’s fitnesspartner is een geile beer, haar manager een aal, haar personal trainer beult haar tot huilens toe af en het grootste gevaar zit thuis op de parkeerplaats te wachten: een stalker. Intussen zuigt de camera zich ongemakkelijk lang vast aan actrice Magdalena Kolesniks koele ogen, lange blonde haren, fraaie kont. Wat is nu Von Horns bedoeling? Dat wij ons óók schuldige voyeurs voelen?

In één lange, zeer geslaagde scène springt de film even uit z’n eigen kader. Sylwia’s moeder viert haar verjaardag — de camera manoeuvreert met moeite tussen de bezoekers in haar kleine flatje door, Sylwia’s cadeau (een veel te grote plasma-tv) wordt met ongemak ontvangen, de gasten kunnen het niet laten om háár in plaats van de jarige te fêteren. Roem is een stoorzender, dat is van alle tijden.