Sugar

In de wonderlijke Apple-serie Sugar speelt Colin Farrell met zichtbaar plezier een privédetective die is geobsedeerd door klassieke noir-films. Maar deze John Sugar blijkt zelf een allesbehalve conventionele hoofdpersoon.

In een ander leven had John Sugar (Colin Farrell) zomaar schrijver voor Filmkrant kunnen zijn. Want als deze ogenschijnlijk sympathieke figuur ergens van houdt, dan is het wel van cinema. Vooral de klassieke film noir. Van Double Indemnity tot Sunset Boulevard en The Maltese Falcon: Sugar kent zijn klassiekers. De filmkennis lijkt hem bovendien goed van pas te komen, aangezien Sugar een privédetective is, die – uiteraard – werkzaam is in Los Angeles.

Volop verwijzingen naar het genre, dus, met zelfs een hele bak fragmenten uit noir-klassiekers die erin verwoven worden. Ook de plot van de achtdelige Apple TV+ serie Sugar lijkt in eerste instantie het ‘noir-stramien’ te volgen. De legendarische filmproducent Jonathan Siegel (James Cromwell) huurt Sugar in om zijn verdwenen kleindochter Olivia (Sydney Chandler) terug te vinden. Voor Sugar is het een ideale zaak: hij mag een diepe duik nemen in de persoonlijke beslommeringen van de Hollywood-adel. En misschien is de zaak ook wel persoonlijk voor hem: Olivia doet hem denken aan iemand uit zijn eigen verleden.

Juist daarom adviseert zijn opdrachtgever (Kirby) met klem om de zaak niet aan te nemen. Maar voordat ze kan ingrijpen, zit Sugar al vuistdiep in de zaak, waarin hij ht onder meer te stellen krijgt met Olivia’s louche vader (Dennis Boutsikaris) en voormalige stiefmoeder Melanie (de altijd geweldige Amy Ryan), met wie Sugar al snel een hechte band ontwikkelt.

Zo begint Sugar ook als een klassiek noir-mysterie. Maar de serie blijkt veel te ongrijpbaar voor dat soort classificaties. Want ondanks de vele noir-verwijzingen, is het na het zien van alle acht de afleveringen onmogelijk om Sugar in één afgebakend genrehokje te stoppen. Er lijkt voortdurend iets te broeien onder de wirwar aan noir-referenties (zie ook Sugars beschouwende voice-over), de eigenzinnige cameravoering en het steeds vreemdere gedrag van de sympathieke Sugar. Want wie is John Sugar in vredesnaam? Is hij een typische noir-antiheld die uiteindelijk onvermijdelijk wordt ingehaald door zijn verleden? Wordt hij geplaagd door een mysterieuze ziekte? Of is er iets heel anders gaande?

Sugar beantwoordt die vragen uiteindelijk, maar wel op geheel eigen wijze, inclusief een nu al historische tv-twist. In zekere zin is de serie, om het in goed Nederlands samen te vatten, één grote big swing, waarbij de eigenzinnige visuele stijl en enkele plotonthullingen onvermijdelijk polariserend zullen werken. Zo’n big swing kan nu eenmaal niet iedereen bekoren. Maar zelfs de grootste scepticus zal moeten bekennen dat Farrell meesterlijk is in de titelrol, en dat Sugar hoe dan ook een van de meest unieke serie-ervaringen van het jaar is. Zo wordt ook John Sugar uiteindelijk een onvergetelijk ‘noir-personage’ voor de eeuwigheid.

Sugar is sinds 5 april 2024 te zien op Apple TV+. Vanaf 17 mei is de achtste en laatste uitzending te zien.