Strange Way of Life

Het is verleidelijk om Pedro Almodóvars korte film Strange Way of Life te vergelijken met Brokeback Mountain, ook een film over een stiekeme relatie tussen twee mannen die voor de buitenwereld heteroseksuele mannelijkheid belichamen. Maar het ontbreekt Almodóvars korte vingeroefening aan diepgang.

Het is duidelijk dat Pedro Almodóvar een statement wil maken, door Strange Way of Life te maken als een klassieke western, een van de meest mannelijke filmgenres die er zijn. Van de decors (prairies, stoffige houten stadjes, saloons) via de personages (de ruwe sheriff met een bedenkelijk verleden, de lone ranger) tot de muziek (dramatisch en alomtegenwoordig) en de lettertypes voor de credits: alles ademt het Wilde Westen.

De korte film begint veelbelovend, met de introductie van de twee mannen en een betoverende versie van titelsong ‘Extraña forma de vida’ van Amália Rodrigues, gezongen door een engelachtig knappe muzikant.

Er is een moord, er is bloedwraak en eer, er is familieloyaliteit. En er is een geheim dat zich vijfentwintig jaar eerder afspeelde tussen de twee hoofdpersonen, sheriff Jake (Ethan Hawke) en huurmoordenaar Silva (Pedro Pascal). De film focust vooral op de interactie tussen deze twee mannen, die verschillende wegen zijn ingeslagen maar elkaar toch nooit zijn vergeten.

Maar hoewel de film maar een half uur duurt, voelt het toch alsof er overbodige scènes in zitten. Ik was bijvoorbeeld helemaal niet nieuwsgierig naar wat er zich een kwart eeuw eerder had afgespeeld. Wat erover wordt gezegd is al meer dan genoeg – het bonte tafereel tussen wijntonnen, met flamboyante vrouwen en twee jonge acteurs die niet echt op hun oudere versies leken, had niet in beeld gehoeven. Less is in dit geval echt more.

Waar wel meer van had gekund is de chemie tussen de twee acteurs. De aantrekkingskracht is er wel, maar voelt niet als een diepe, onontkoombare connectie. De dialogen zijn te plat, te weinig subtiel. Er zijn te weinig barsten in het pantser, te weinig schaamte, ongemak, onuitgesproken verwijt, verontschuldiging. Alles wat Brokeback Mountain (Ang Lee, 2005) – een onvermijdelijk ijkpunt voor deze film – zo ontroerend, invoelbaar en erotisch maakte. We zien Silva en Jake wel in een soort van omhelzing, bijna (maar net niet) kussend, maar dat voelt bijna onnatuurlijk – alsof twee heteromannen doen alsof ze homo zijn.

Strange Way of Life is ontegenzeggelijk degelijk gemaakt, het camerawerk is onberispelijk, evenals art direction, montage en muziek. Maar het blijft te veel op de vlakte en zelfs een levensgroot dilemma verandert daar niets aan. Misschien is het een voorbereiding op een langere versie, of een serie waarin de personages meer inhoud en achtergrond krijgen. Dat is het wel waard om op te wachten.