Severance, seizoen 2

In hitserie Severance is het mogelijk om het werkende leven volledig te scheiden van het privéleven. De prikkelende serie stelt daarbij voortdurend de vraag hoe wenselijk zo’n splitsing van de ziel is.

Zelden zal er meer druk op een vervolgseizoen van een serie hebben gelegen dan op het tweede seizoen van Severance. De Apple TV+-serie was in 2022 een onverwachte voltreffer. Een ongrijpbare, veelgeprezen, sciencefictionserie over een nabije toekomst waarin een bedrijf het mogelijk maakt om het kantoorleven volledig te scheiden van het privéleven. Severance, heet die procedure, waarmee een chip wordt ingebracht die je innie (de kantoormedewerker) volledig scheidt van je outie (de persoon buiten de kantooromgeving).

Een uitkomst, zo lijkt het, voor depressieve weduwnaar Mark (de geweldige Adam Scott), die de dood van zijn vrouw maar niet kan verwerken en daarom kiest voor de strikte scheiding tussen werk en privé. Op die manier heeft hij van negen tot vijf vrijaf van het verdriet dat hem in de buitenwereld pijnigt.

De procedure en alle – uiteraard schimmige – aanleidingen en omstandigheden die daarbij komen kijken, leidden in het eerste seizoen van Severance tot een fascinerende psychologische denkoefening. Want in hoeverre is het nu echt mogelijk om een persoon op te delen in twee?

Al snel wordt duidelijk dat de procedure vooral wordt ingezet als middel om zoveel mogelijk (negatieve) emoties en pijn weg te nemen, maar de praktijk blijkt weerbarstiger. Want natuurlijk krijgen emoties ruim baan op de severed werkvloer, van verdriet tot verliefdheid. En dat leidde – let op: spoilers – aan het eind van het eerste seizoen tot een opstand van de innies, die wisten door te dringen tot de buitenwereld om te waarschuwen dat er van alles mis was met de procedure en vooral met de gang van zaken op dat mysterieuze kantoor.

Zelfbeschikking
Severance – grotendeels ontwikkeld door schrijver Dan Erickson en regisseur Ben Stiller – legde de lat torenhoog met dat eerste seizoen, dat naast het eindeloos prikkelende uitgangspunt ook op andere vlakken fantastisch in elkaar stak, van de rijkgevulde cast (met naast Scott rollen voor Hollywood-adel als Patricia Arquette, John Turturro en Christopher Walken) tot het verbluffende production design (dat steriele kantoor, doodeng!).

Gelukkig kunnen eventuele zorgen na het zien van het gehele tweede seizoen de ijskast in. Severance blijft in veel opzichten dé dramaserie van dit moment. Na de rebellie in het eerste seizoen, draait dit vervolg nog meer om de vraag hoeveel scheiding er nu eigenlijk mogelijk is tussen innie en outie, en hoeveel zelfbeschikking de innie precies mag hebben. En dan zijn er nog de schimmige intenties van de mensen aan de top van dat vreemde bedrijf.

De contrasten blijven daarbij fascinerend, zeker omdat we voortdurend zien dat de innies niet hoeven te dealen met iets als een getroebleerd verleden, waardoor ze binnen die kantoormuren iets van een eigen leven kunnen opbouwen, terwijl de outies (zoals in het geval van Mark) depressief in dat verleden blijven hangen. Dat levert in het tweede seizoen meerdere confrontaties op, vooral in de (opnieuw) onvergetelijke seizoensfinale, waarin Severance niet alleen opnieuw overtuigt op het gebied van filosofische vraagstukken, maar ook in zijn meer surrealistische momenten (ik zal niet te veel verklappen, maar denk aan iets met babygeiten en fanfares).

Half leven
Wat Severance ook tot de serie van dit moment maakt, is de dystopisch-satirische blik op het kantoorleven, waarin veel bedrijven het liefst zouden zien dat werknemers makke schaapjes zijn, zonder al te veel eigenwaarde of autonomie. Dat geldt niet alleen voor de werknemers, maar ook voor de managers, die keer op keer op de plafonds van hun sektarische bedrijf stuiten. Maar waar eindigt de volgzaamheid en waar begint de rebellie tegen die (mentale) uitbuiting?

“Ze gaven ons een half leven en denken dat we daar niet voor zouden vechten”, zegt Marks collega en potentiële liefdespartner Helly (een doorbraakrol van Britt Lower) in het slotdeel van het tweede seizoen. Ook een halve ziel kan vechten, maar is de keuze voor die splitsing van de ziel nu een bevrijding, een nieuwe opsluiting of juist een soort keuze voor eigenrichting?

Zo blijkt Severance – naast dystopische kantoorsatire – toch vooral een serie over rebellie. Niet alleen tegen monsterbedrijven met kwaad in de zin, maar vooral ook tegen je eigen schaduwkant. Nu maar hopen dat we niet nog eens drie jaar hoeven te wachten op een volgend seizoen.

Het tweede seizoen van Severance is vanaf 17 januari 2025 te zien op Apple TV+ (VoD)