Schirkoa

Van in de pas lopende paperbag-heads tot een fabelachtige bende: deze tegenovergestelde werelden spreken allebei tot de verbeelding.

Niet opvallen is in het toekomstige land Schirkoa niet alleen het hoogst haalbare, het is zelfs verplicht. Daarom draagt iedereen dezelfde papieren zak over het hoofd en slechts een individueel nummer als roepnaam.

Ook het kersverse raadslid 197a zag zijn eigen gezicht zelfs nog nooit in de spiegel. Terwijl de meesten proberen het beste te maken van een leven in onderdrukking, klinken steeds luider de verhalen van rebelse anderen over Konthaqa, een nabijgelegen, regelvrije gemeenschap zonder hoofdbedekking. Hoeveel ongemak kan de brave burger verdragen en wanneer is zijn tolerantiegrens bereikt? Als 197a verliefd wordt op een vrijgevochten jonge vrouw, vallen hem de schellen van de ogen.

Schirkoa is een filmproductie als geen ander. Het is een hybride gemaakt science­fictiondrama dat live-action en computer­animatie vaak erg geslaagd mixt. De Indiase Ishan Shukla schept, samen met producenten, vaklieden en stemacteurs uit praktisch de hele wereld, een oprecht multiculturele smeltkroes van talen, accenten en verhalen uit alle werelddelen.

Uiteraard neemt Shukla zijn eigen culturele erfdeel mee, met legendes en poëzie geworteld in eeuwenoude Indiase sagen. En ook muzikaal: hij vroeg Sneha Khanwalkar, muziekregisseur van met name Bollywood-films, om de score te schrijven. Al krijgt ook Benny Turners bluesklassieker ‘You Gonna Miss Me (When I’m Gone)’ een prominente plek en lijkt Schirkoa als locatie verrassend veel op een grimmig New York.

Met zijn in 2016 geproduceerde animatieshort Schirkoa reisde (animatie)regisseur Shukla vele filmfestivals af. De film werd meermaals bekroond en werd zelfs de Indiase Oscar-kandidaat voor de categorie korte animatiefilm. Acht jaar later debuteert Shukla als speelfilmregisseur. Hij ontwikkelde zijn basisverhaal door en voegde hier de chaotische kleurexplosie van de Konthaqa-wereld aan toe.

Hij gebruikte voor het animatieproces de motion capture van echte acteurs en kopieerde hun bewegingen in een zogenaamde game engine (Unreal, ontwikkeld door computerspelstudio Epic Games). Dit specifieke programma wordt doorgaans gebruikt om first-person shooter games te ontwikkelen. De immer voortschrijdende techniek verbetert met rasse schreden. Het suggereert inmiddels zelfs een 3D-wereld die je zonder speciale bril ziet en voelt.

Met name de film-noir-achtige vormgeving van Schirkoa is beeldig: van inrichtingen, huizen en belichting tot de kostuums, waarvan een aantal in het oog springende van modeontwerper Antonio Grimaldi zijn. Het is allemaal even duister en sfeervol – of juist hysterisch en kleurrijk, zodra we voet zetten in Konthaqa. Minder sterk zijn soms de nog wat stramme bewegingen, maar vooral de gebrekkige mimiek van de personages. Ze zijn daarom niet interessant om lang naar te kijken, hoewel de stemacteurs (onder wie diverse regisseurs!) wel degelijk nuance in hun dialogen leggen. Ondanks dat het koortsachtige verhaal zich af en toe wat voortsleept – zeker na de tweede helft – belooft de toekomst van deze ambitieuze, filosofische en technisch inventieve maker veel.