S.O.S. KLEINE ZEEHOND
De mooiste kinderfilms voor de kerstvakantie
In het roversbos en aan de Noorse kunst zijn de dingen niet wat ze lijken. Drie gevaarlijke boeven smelten als ze een klein meisje zien, en onschuldige toeristen blijken juist hele snode plannen te hebben.
Twee levenslustige meisjes die niet voor een kleintje vervaard zijn spelen de hoofdrollen in twee alleraardigste kinderfilms die een uitkomst kunnen zijn voor ouders die een alternatief voor Piet Piraat zoeken.
Voor de vierplussertjes is dat de originele en ongewoon mooi getekende animatiefilm de drie rovers. Het begint weliswaar geheimzinnig met ogen die oplichten in het donkere bos en drie rovers die graag iedereen schrik aanjagen, maar het lied dat ze met hun bromstemmen zingen, maakt dat je er vanzelf weer vrolijk wordt. Op een dag overvallen ze een koets, maar tot hun teleurstelling zit daar alleen een klein meisje in. Het slimme kind grijpt haar kans en maakt de goedgelovige schurken wijs dat ze een rijke prinses is en dat haar vader vast veel losgeld wil betalen.
De film is gebaseerd op een kinderboek van Tomi Ungerer doet sterk aan een tot leven gewekt prentenboek denken. De stijl is betoverend en een tikkeltje absurdistisch, met veel krachtige grafische effecten en verrassende details, zoals schemerlampjes die in het bos aanfloepen om de dieren bij te lichten. Een feest om te zien. Ook het taartengooifeest dat voor een bevrijdende finale zorgt, zal jong en oud plezieren.
Vrijheid
Voor iets oudere kinderen (ze moeten ondertitels kunnen lezen) is er een spannend avontuur uit Noorwegen, dat als kinderfilmland de laatste jaren behoorlijk van zich doet spreken. De Nederlandse titel s.o.s. kleine zeehond zet je wel een beetje op het verkeerde been, want de belevenissen van de twaalfjarige Noora, die met haar ouders, broertje en vriendje aan de Noorse kust woont, zijn veel minder knuffelig dan je zou verwachten.
Weliswaar begint het met de vondst van een aandoenlijk klein zeehondje dat Noora probeert te verstoppen voor de jagers, maar al snel kruist ze daarmee het pad van een stel sportvissers die in werkelijkheid drugssmokkelaars zijn. Dat wordt nog behoorlijk stoer en heftig zonder al te veel aan geloofwaardigheid in te boeten, mede dankzij het aanstekelijke en overtuigende spel van de jonge acteurtjes.
Maar wat s.o.s. kleine zeehond voor kinderen vooral zo onvergetelijk kan maken is het geweldige gevoel van vrijheid dat regisseur Arne Lindtner Næss weet op te roepen. Klauteren over de rotsen, zwemmen en duiken, zelf tussen de eilandjes door varen in kleine snelle motorbootjes, dat is iets wat weinig kinderen tegenwoordig nog zullen meemaken. Het komt hier zo dichtbij dat je het bijna kan ruiken. Opvallend puntje is nog dat aan de overduidelijk uitheemse afkomst van Noora geen enkel woord wordt vuilgemaakt. Zo moet het.
Leo Bankersen