Rodeo

In haar woeste speelfilmdebuut Rodeo onderzoekt Lola Quivoron gender in de wereld van illegale straatraces. Net als de hoofdpersoon overstijgt Rodeo daarbij categorieën.

Het geluid van ronkende motoren en scheurende banden vormt de soundtrack van Lola Quivorons debuutfilm. In korrelige beelden vangt Rodeo de rebellie van hangjongeren die motoren stelen en de verdiensten opmaken aan benzine voor hun straatraces en motorstunts.

Net als hoofdpersoon Julia (Julie Ledru) – arm, dakloos en dus constant aan het hosselen – heeft de film nauwelijks tijd om op adem te komen. Dat maakt de momenten waarop Julia de stress ontlaadt tijdens gevaarlijke ritjes op de motor des te intenser.

Julia is non-binair – ze geeft daar zelf in de film geen woorden aan, maar Quivoron onderschrijft het in interviews. (Omdat zij naar haar personage verwijst met zij/haar-voornaamwoorden, zal ik dat hier ook doen.) Ook zonder dat dit benoemd wordt, is overduidelijk dat Julia gefrustreerd is door de constante herinneringen aan het feit dat ze als vrouw wordt gezien – wat niet hetzelfde is als vrouw te zijn – ondanks haar verwoede pogingen om net zoals de jongens te zijn. Dat komt deels omdat vrouwen als minderwaardig worden gezien, zeker in de wereld van illegale straatraces. Maar er is een breder gevoel van onbehagen rond gender dat Quivoron hier invoelbaar maakt.

De meest aangrijpende scènes zijn die waarin deze sluier van ongemak wordt weggenomen, waarin Julia wordt gezien voor wie ze is in plaats van wat haar lichaam lijkt te symboliseren. Er is een onverwacht lieve scène waarin straatracer Kais (Yanis Lafki) tegen haar praat alsof ze een van de jongens is. En er is de relatie die ze opbouwt met Ophélie (Antonia Buresi, ook coscenarist van de film), de vrouw van een bendeleider. Hij verbiedt zijn vrouw om naar buiten te gaan, maar zit zelf in de gevangenis en kan dus geen oogje in het zeil houden. Als ze toetreedt tot de bende, krijgt Julia van hem de taak om boodschappen langs te brengen. Ze ontpopt zich tot Ophélie’s beschermer. Verbeten maar zorgzaam speelt ze met Ophélie’s zoontje en koopt stiekem de verzorgingsproducten die Ophélie’s man heeft verboden.

Het woeste Rodeo ontstijgt genres, net zoals Julia categorieën overstijgt. Wat begint als een realistisch misdaaddrama krijgt een magisch tintje in een metaforisch einde. Quivorons debuut is rauw. De keuzes die ze maakt zijn bijzonder, juist omdat ze niet helemaal lijken te passen. Dat werkt opzwepend.