Rey

Ergens kort na 1860, toen Europeanen niet keken op een kolonie meer of minder, reisde de Franse advocaat Orélie-Antoine de Tounens naar het zuiden van Chili om zich tot koning te laten kronen. Ook al zat het Mapuche-volk dat er leefde niet speciaal te wachten op een Franse provincieadvocaat met een messiascomplex, op de een of andere manier lukte het De Tounens om ze over te halen.

Die vreemde en bijna vergeten geschiedenis veranderde de Chileens-Amerikaans filmmaker en videokunstenaar Niles Atallah in deze dromerige en soms licht-experimentele film. Dromerig is de tocht die De Tounens met z’n gids aflegt voordat hij bij zijn toekomstige onderdanen arriveert.

Om duidelijk te maken dat er nauwelijks feiten bekend zijn over de tocht van De Tounens laat de film de chronologie hier en daar even achter zich. Experimenteel zou je de bewerkingen van het filmmateriaal kunnen noemen dat Atallah in z’n tuin begroef om het door de tijd te laten verweren en het proces van vergeten te vangen en gestalte te geven. Net als Dawson City: Frozen Time gaat Rey in wezen daarover: vergeten en wat er overblijft van de geschiedenis.