Rebecca

Schimmen op een landgoed

Rebecca

Ben Wheatley’s verfilming van de roman Rebecca van Daphne du Maurier spreekt weinig tot de verbeelding, in schril contrast met Alfred Hitchcocks klassieker.

“Was ze erg mooi?”, vraagt mevrouw De Winter (Lily James) aan wie ze ook maar tegenkomt op het landgoed van haar nieuwbakken echtgenoot Maxim (Armie Hammer). Ze doelt natuurlijk op Rebecca, de nog niet zo lang geleden overleden voormalige vrouw des huizes wier ziel als je de huishoudster, mevrouw Danvers (Kristin Scott Thomas) mag geloven nog steeds door de duistere gangen rondzwerft. Het antwoord op de vraag van De Winter is: ja, ze was beeldschoon, maar ook een plaaggeest. Dat is waarom Maxim zo raadselachtig doet over zijn eerste echtgenote.

Het verhaal van Rebecca begint in Monte Carlo, waar de toekomstige mevrouw De Winter werkt als persoonlijk assistent van de puissant rijke mevrouw Van Hopper (Ann Dowd, heerlijk onuitstaanbaar). Die ziet met lede ogen toe hoe er een romance ontstaat tussen haar employee en weduwnaar Maxim De Winter, een adonis van adel. Voor even lijkt het alsof filmmaker Ben Wheatley een film maakt over klassenstrijd, als Van Hopper terloops maar indringend aan Maxim meedeelt dat haar medewerkstertje geen blauw bloed of fortuin heeft. Maar in de rest van de film wordt de verhaallijn uit het gelijknamige boek van Daphne du Maurier, in 1940 al verfilmd door Alfred Hitchcock, bijna tot op de letter gevolgd.

Mevrouw De Winter komt na een spontaan huwelijk in Zuid-Frankrijk terecht in het romantische en unheimische landhuis Manderley aan de onstuimige Zuid-Engelse kust. Pas daar ontdekt ze dat Maxim last heeft van woede-uitbarstingen. Maar haar liefde voor hem blijkt wonderlijk genoeg onvoorwaardelijk; ze neemt zijn toxische gedrag voor lief. Hadden scenaristen Jane Goldman, Joe Shrapnel en Anna Waterhouse in 2020 niet iets inventievers kunnen doen met die misogyne mores uit 1938?

Wat resteert is een keurige hervertelling met mooifilmerij die niet zou misstaan in reclames van een bekend rummerk, en met acteurs die slechts schimmen zijn van de cast uit Hitchocks klassieker. Lily James, die doorbrak in Downton Abbey, kan haar meisjesachtige naïviteit maar moeilijk van zich afschudden en Armie Hammer komt in zijn spel niet verder dan een generieke Britse gentleman. Het meest opvallend aan Rebecca is echter dat er vrijwel niets in terug is te zien van Wheatley’s kenmerkende bezwerende stijl – zie Kill List (2011) of High-Rise (2015). Ja, Rebecca is erg mooi. Maar daarmee is alles ook wel gezegd.


Rebecca is vanaf 21 oktober te zien op Netflix.