Princess

Niet alle plotwendingen zijn even geloofwaardig in Princess, maar de film over een Nigeriaanse sekswerker in Italië is wel buitengewoon authentiek.

Iedere dag tippelt de negentienjarige Nigeriaanse sekswerker Princess (Glory Kevin) in de bossen nabij Rome, getooid in steeds weer een andere felgekleurde pruik. Ze struint door de bosjes op zoek naar klanten, onderhandelt met mannen over een tientje meer of minder en wordt genomen terwijl ze afwezig op haar telefoon scrollt.

In Italië zijn er duizenden vrouwen als Princess, die om te overleven illegaal sekswerk verrichten. Deze vrouwen worden in Nigeria aangesproken door een zogenaamde ‘madame’ die ze een beter leven in Europa belooft; de madame betaalt hun reis. Eenmaal in Italië moeten ze hun schulden terugbetalen via sekswerk. Hun levens spelen zich letterlijk in de marge af: in de bossen buiten de stad.

Regisseur Roberto de Paolis maakt die levens zichtbaar met Princess. Zware levens zijn het, waarin alles uiteindelijk terug te brengen is tot een financiële transactie. Tot vervelens toe zien we hoe Princess in gebroken Engels of Italiaans ruziet met mannen over bedragen en wat daar precies voor gedaan moet worden. Helemaal ongemakkelijk wordt het wanneer de seks plaatsvindt en Princess duidelijk haar best doet om daar mentaal niet bij aanwezig te zijn.

Het wekt dan ook verbazing dat Princess als komedie in de markt wordt gezet. Er valt niet veel te lachen. Toch behoudt de film wel lucht. Princess wordt nooit louter slachtoffer, maar blijft altijd ook een meisje dat zo goed en zo kwaad als het gaat wat van haar leven probeert te maken. Een meisje dat haar verjaardag viert, danst met haar vriendinnen en lol heeft op straat.

Even lijkt de film een afslag te maken naar een rauwe Italiaanse variant op Pretty Woman (1990), wanneer Princess in het bos de paddenstoelen plukkende Corrado (Lino Musella) tegenkomt. Ze biedt haar diensten aan, maar hij weigert. Er ontvouwt zich een relatie waarbij hij onvermijdelijk verliefd op haar wordt. Erg overtuigend is dit lijntje niet, maar de film werpt impliciet wel de interessante vraag op wat het betekent om ‘gered’ te worden. Kan Princess via de zeker twintig jaar oudere Corrado ontsnappen aan haar leven of belandt ze met hem – hoe lief hij ook is – gewoon weer in een volgende afhankelijkheid? Princess trekt wat dat betreft ontnuchterende conclusies en weerstaat het cliché van de reddende man.

Dat Princess ondanks een aantal ongeloofwaardige situaties en plotwendingen toch volledig authentiek voelt, heeft alles te maken met het spel van debutant Glory Kevin. Kevin is zelf ooit als sekswerker geronseld en kent de wereld daardoor van binnenuit. Ze maakt van Princess een overtuigend en volstrekt menselijk personage.