Piggy

In de Spaanse horrorfilm Piggy krijgt een tiener met overgewicht via een seriemoordenaar de kans om wraak te nemen op haar pestkoppen. Maar of dat nu zo bevredigend is…

Het is een vraag die veel slachtoffers van pesten zichzelf gesteld hebben: hoe zou mijn ultieme wraak op mijn pestkoppen eruitzien? Terugpesten? Een klap uitdelen? Of misschien iets nóg extremers?

Tiener Sara (Laura Galán) houdt zich liever niet bezig met dat soort vragen. Het is hartje zomer in haar Spaanse dorpje en ze slijt haar dagen vooral in de slagerij van haar vader, een plek vol opgehangen varkenskarkassen, bloederige worsten en vleeslappen die met grof geweld uit elkaar worden gesneden. De geoefende horrorkijker weet dan: dat gaat bloederig worden.

Sara probeert zich in de slagerij zo veel mogelijk af te sluiten van te buitenwereld. Ze heeft overgewicht, en is daardoor mikpunt van spot in het dorpje. Vanachter de toonbank vergaapt ze zich aan tieners die wél plezier maken, terwijl ze op Instagram ziet hoe zij en haar familie voortdurend worden uitgemaakt voor ‘varkens’. Maar dat pestgedrag gaat verder dan alleen wat digitale ‘grapjes’. Huiveringwekkend is bijvoorbeeld een scène in het begin van de film waarin Sara halfnaakt de weg op rent nadat haar kleren bij het zwembad gestolen zijn door een groep pestkoppen.

Maar dan stuit Sara in het bos op een mysterieuze vreemdeling met een busje. De getrainde horrorkijker weet wederom genoeg: wegwezen! Maar deze vreemdeling blijkt zijn pijlen niet te hebben gericht op Sara. Achterin zijn busje bevinden zich drie van de meiden die Sara even daarvoor pestten bij het zwembad. Een van hen schreeuwt nog om hulp, maar Sara is doof voor haar wanhoopskreet.

Is de vreemdeling Sara’s wraakengel, die haar pestkoppen komt wreken? Of zien we hier toch gewoon een klassieke seriemoordenaar die het gemunt heeft op jonge vrouwen en toevallig op Sara’s pad is beland? Hoe dan ook staat Sara voor een duivels dilemma: moet ze de autoriteiten inlichten over wat ze heeft gezien, of laat ze de vreemdeling zijn goddeloze gang gaan? Want hoe verleidelijk die gruwelijke vorm van ‘gerechtigheid’ ook lijkt, een geweten zet je ook als gepeste tiener niet zomaar opzij. Zeker niet als politie én alle dorpsbewoners zich vervolgens ook nog met je mogelijke betrokkenheid bij de zaak gaan bemoeien.

Hoofdrolspeler Galán heeft weinig tekst, maar zorgt er met haar knappe spel voor dat die innerlijke strijd toch goed overkomt. Pereda windt er ondertussen geen doekjes om: Sara is in deze eigenzinnige wraakfilm toch écht het slachtoffer. En hoewel Piggy gaandeweg steeds meer het karakter krijgt van een onvervalste slasher en Pereda soms iets te veel onnodige zijpaadjes inslaat, blijft de hoofdvraag interessant: hoeveel mededogen moeten we tonen op het moment dat belagers zélf belaagd worden? Het antwoord van Piggy is uiteindelijk duidelijk, hoe gruwelijk dat ook mag zijn.