Over the Moon

Springende vormen en prachtige kleuren spreken hier de taal

  • Datum 25-10-2020
  • Auteur Ronald Rovers
  • Thema Thuiskijken
  • Gerelateerde Films Over the Moon
  • Regie
    Glen Keane John Kahrs
    Te zien vanaf
    16-10-2020
    Land
    China, Verenigde Staten, 2020
  • Deel dit artikel

Over the Moon

Deze Netflix-animatie is een overweldigende kleurenexplosie die precies weet op welke emotionele knoppen te drukken maar ook echt even zacht en knuffelbaar is als het konijntje dat als sidekick een van de hoofdrollen speelt.

Het is niet makkelijk om een breed publiek tevreden te stellen met een animatiefilm. Voor de liefhebbers van edgy grappen moet een film de rand opzoeken – ook qua vorm – maar makers willen de rest van het publiek niet van zich vervreemden. Pixar voerde die evolutie naar verschillende hoogtepunten – Toy Story, Wall-E, Finding Nemo, Ratatouille – en Disney, van oudsher vooral koersend op meer gezinsvriendelijk, rolbevestigend spul, trok z’n portemonnee voor het bedrijf. Dat leidde gelukkig niet tot de gevreesde assimilatie van de vrijere geest van Pixar: als de eerste indrukken uit de V.S. kloppen, heeft Pixar met Soul een nieuw hoogtepunt afgeleverd.

Maar de Pixar/Disney-monoliet heeft niet het patent op briljante mainstream animatie. Over the Moon (Fei Fei en de maan in de Nederlandse versie) is een overweldigende kleurenexplosie die erin slaagt zonder geweld en bijna zonder conflict (wat een prestatie op zich is in mainstream film) z’n tragische verhaal te vertellen over een meisje die een groot verlies in haar leven moet overwinnen.

Bijna alle belangrijke personages en het tragische verlies worden in een tamelijk perfecte beginsequentie met liedjes en muziek geïntroduceerd. Fei Fei, haar vader en moeder, haar droom om astronaut te worden, het konijntje dat haar zal vergezellen op een verre reis, mama’s tragische verhalen over de maangodin Chang’e die haar geliefde verloor, de maankoekjes die Fei Fei’s familie al generaties lang bakt: alles wordt soepel geserveerd. Maar dan: het noodlot. Haar moeder hoest de onvermijdelijke hoest, wordt steeds bleker, loopt steeds moeilijker en sterft. Al die dingen weet je na de eerste paar minuten en toch voelt het allemaal net niet gehaast. Knap hoe de film geen seconde tijd verliest en de belangrijke personages en gebeurtenissen toch substantie krijgen.

Dat gaat trouwens maar net goed, want tot dit punt zijn alle vormen en emotionele uitwisselingen cliché. Elke beweging van de personages, hun kapsels, kleding, de vlekkeloze keuken waarin de maankoekjes worden gemaakt: het is alsof alles in het perfecte animatie-sjabloon in de oven is gebakken. Het verrassende is: meestal voelen die cliché-vormen zielloos, hier niet.

Als haar vader een nieuwe vrouw mee naar huis brengt – ook dit gebeurt allemaal in rap tempo zonder gehaast te voelen – besluit Fei Fei om naar de maan te reizen en de maangodin te helpen haar geliefde terug te vinden. Ze vreest dat haar vader de herinneringen aan mama kwijt is en daarom een nieuwe vrouw heeft gezocht. De hereniging van de maangodin met haar geliefde zal ook papa doen ontwaken en alles weer maken zoals het was.

Eenmaal hoog boven de aarde komen we in een totaal andere wereld terecht. Leeuwen van rood en oranje jade komen Fei Fei en haar verstekeling halen en brengen hen naar de maangodin. Vanaf dat moment gaat de film over het ritme van de bewegingen en de kleuren en texturen van alle ronde, hoekige en in elkaar draaiende vormen van deze fantasiewereld. Het verhaal is minder belangrijk – een vrij eendimensionale queeste om een verborgen object te vinden – maar dat is prima voor de doelgroep waar Over the Moon op mikt. De aandacht voor detail is opmerkelijk: van de plooien in Fei Fei’s zilverkleurige jas tot de manier waarop het opgewaaide stof op het maanoppervlak valt. Maanstof in schitterend monochroom trouwens, wat weer mooi contrasteert met de felle kleuren van de fantasiecreaturen en voertuigen op de maan en de behoorlijk imposante jurken van Chang’e.

Herwonnen kracht en nieuwe wijsheid vormen vanzelfsprekend de slotsymfonie maar de echte muziek zit in Over the Moon in de vormen en kleuren die aan de andere kant van de maan ritmisch volgens eigen regels bewegen.


Over the Moon is sinds 16 oktober te zien op Netflix.