Oasis Knebworth 1996

Rockende nostalgie naar de jaren negentig en de laatste der grote Britpopbands.

Alles leek mogelijk te zijn in de zomer van 1996 in Groot-Brittannië. Er was economische voorspoed, Engeland deed het goed op het EK voetbal en New Labour was in opkomst. Op die golf sufte rockband Oasis naar twee enorme shows, waar meer dan twee miljoen Britten kaartjes voor probeerden te krijgen. De concertregistratie Oasis Knebworth 1996 geeft bij monde van fans, bandleden en andere betrokkenen een tijdsbeeld van het spektakel.

Regisseur Jake Scott put rijkelijk uit archiefmateriaal: de velden met tienduizenden mensen bij Knebworth, nieuwsprogramma’s uit 1996 en natuurlijk de concertregistratie zelf. De professionele beelden van de rocksterren en eigen opnamen van de fans worden vrijelijk door elkaar gesneden, om vooral dat verhaal van de uitzinnige menigte verteld te krijgen. Om deze verhalen te illustreren, maakt Scott gebruik van reconstructies. Deze matig geacteerde herbelevingen doen denken aan goedkope true crime series, en staan in schril contrast met zowel de feestende menigte als de nuchtere rock ‘n roll van Oasis.

Toch pakt de keuze van de makers voor een breder perspectief op dit legendarische optreden goed uit. Het maakt duidelijk hoe belangrijk Oasis destijds was. De working class broers Noel en Liam Gallagher, voormannen van de band, wisten het in Engeland heersende optimisme te vangen met hun nuchtere bravoure en melodieuze liedjes die nog steeds massaal worden meegezongen. In twee jaar tijd was de band zelf vanuit totale onbekendheid een van de grootste acts van het land geworden, een rise to fame die al werd gedocumenteerd in de documentaire Supersonic (Mat Whitecross, 2016).

Met de gebroeders Gallagher liep het niet lekker af, ze spreken al jaren niet met elkaar, en ook het Verenigd Koninkrijk is er sinds die jaren niet op vooruit gegaan. Juist door het pure optimisme van de jaren negentig te tonen kleeft er een verzuchtend gevoel van nostalgie aan de documentaire. De show die Oasis neerzet, zorgt voor een hunkering naar meer livemuziek, naar een Oasis-reünie en bovenal naar een gedeeld gevoel van hoop. Maar ondanks die grotere ambities is Oasis Knebworth 1996 toch vooral een lekkere concertfilm, waarin de laatste der grote Britse rockbands nog even, rechtstreeks uit de jaren negentig, van zich laat horen.

Deze recensie werd geschreven in het kader van het talentontwikkelingstraject Filmkrant Lab 2021.