No One Will Save You

In de inventieve sciencefiction-horrorfilm No One Will Save You neemt een jonge vrouw het in haar eigen huis op tegen een stel opdringerige aliens. Gesproken wordt er nauwelijks.

Een goede home invasion-thriller heeft genoeg aan weinig woorden. Dat lijkt regisseur Brian Duffield als geen ander te weten, want in zijn tweede speelfilm No One Will Save You (jammer genoeg alleen te zien op Disney+) worden amper tien woorden uitgesproken.

Meer is ook niet nodig, gezien de opzet: Brynn (de altijd uitmuntende Kaitlyn Dever, vooral bekend van series als Dopesick en Unbelievable) woont alleen, wordt uitgekotst door haar omgeving, en wordt dan op een nacht ineens aangevallen door – op het eerste oog behoorlijk guitig ogende – aliens. Een uitgangspunt waar weinig bij gepraat hoeft te worden.

Deze uitstekende sciencefiction-horror is bovendien inventief genoeg om het zonder woorden op te lossen. Met minimale middelen creëren Duffield en Dever een gelaagd portret van de emotioneel labiele Brynn, die haar huis nauwelijks kan verlaten omdat ze door een gebeurtenis uit het verleden in haar lokale gemeenschap wordt gekleineerd, bespuugd en genegeerd. En dus maakt ze er in haar eigen, kleine leefwereld maar het beste van. Beetje dansen in de woonkamer, glaasje wijn bij het eten, en ondertussen brieven schrijven aan een oude jeugdvriendin in de hoop die relatie ooit weer te herstellen. Maar het gebrek aan menselijk contact laat zich behoorlijk voelen als er plots een buitenaards wezen door haar huis trippelt.

Het merendeel van de film is vervolgens een klassiek geval van ‘mens versus alien’, waarin Brynn meermaals het gevecht moet aangaan. Op hulp hoeft ze niet te rekenen, zo veel is duidelijk. Zo is Brynn ook een beetje een ‘alien’ in haar eigen afgesloten gemeenschap, maar gelukkig maakt Duffield dat soort metaforen nooit té letterlijk. No One Will Save You is bovenal een strakke, vermakelijke genrefilm, waarbij Duffield zich overduidelijk liet inspireren door Steven Spielberg, Home Alone en Invasion of the Body Snatchers, maar ook door vroege films waarin vooral het geluid cruciaal is. In dat opzicht doet de film dan weer denken aan het soortgelijke The Vast of Night, een onderbelichte, minstens zo effectief kleinschalige alienfilm over een soortgelijke invasie.

Duffield haalt voortdurend het maximale uit Brynns claustrofobische leefwereld. Haar huis wordt een soort survivalkit, waarbij elk object (van koelkastdeur tot gordijn) ten volle wordt benut. Voeg daar Devers expressieve gezicht aan toe en elke monoloog of dialoog voelt direct overbodig: haar gezicht en het geluid vertellen het hele verhaal. No One Will Save You haalt het maximale uit het minimale, en is daarmee een van de meer inventieve, en vooral plezierige genrefilms van het jaar. Duffield, Dever en de griezelig guitige aliens hadden een volwaardige bioscooprelease meer dan verdiend.

No One Will Save You is te zien op Disney+ (VoD).