MOONLESS NIGHT

Er zijn van die beelden die al duizenden jaren boven de zee zweven en dan op een dag, als de luchtvochtigheid goed is, en de zon staat waar hij moet staan, of de maan helemaal nieuw is, aan de horizon oplichten. Dan wordt een oude veldslag opnieuw gevochten, of duikt Zeus, na lang op de zeebodem te hebben gesluimerd, op tussen de golven. In Moonless night wil de Albanese regisseur Artan Minarolli ons dat soort beelden laten zien, al droomt zijn vrouwelijke hoofdpersoon misschien meer van Leonardo DiCaprio dan van Apollo. Maar ook dat is niet zomaar in deze film die begint als Kusturica en eindigt als Kadare, de Albanese schrijver.
Veel films zagen we nog niet uit Albanië. En Moonless night bevredigt ten volle onze nieuwsgierigheid. Ook de exotistische kant ervan.
Toch lijkt het wel alsof heel Albanië met Rudina en haar grootvader op de vlucht is, of op een vrolijke reis het land uit. Zo wonderlijk magisch als Minarolli ons aanvankelijk wil laten geloven is het daar dus ook weer niet. De treinen zitten overvol. En als de treinen niet rijden, sjokt de mensenkaravaan langs het spoor.

Dana Linssen