Misbehaviour

Vrouwelijk front tegen Miss World

In het Londen van de jaren zeventig valt de maatschappelijke strijd voor gendergelijkheid binnen bij een populaire missverkiezing. Een groep gelijkgestemde vrouwen vormt een front tegen het seksisme.

In 1970 doet het echtpaar Eric en Julia Morley (Rhys Ifans en Keeley Hawes), de oprichters van de Miss World-verkiezing, verwoede pogingen om het evenement nieuw leven in te blazen. Hun missverkiezing was in de jaren zestig ongekend populair, maar de ‘swinging sixties’ hebben hun sporen nagelaten. Voor de jongeren die protesteerden tegen de status quo, de oorlog in Vietnam en de apartheid in Zuid-Afrika is de missverkiezing de vleselijke belichaming van archaïsche normen die botsten met de veranderende maatschappij.

In dezelfde tumultueuze periode begint gescheiden moeder Sally Alexander (Keira Knightley) aan een studie geschiedenis aan het University College Londen. Ze wil het patriarchaat van binnenuit ontmantelen, maar dat stuit op weerstand: haar geplande proefschrift over de rol van vrouwen in de arbeidersbeweging is volgens een mannelijke academicus “te veel een niche-onderwerp”. Na een ontmoeting met Jo Robinson (Jessie Buckley), de uitgesproken leider van een lokale feministische actiegroep, verzinnen de twee samen een plan om de Miss World-verkiezing te infiltreren en een protest te organiseren in het zicht van een miljoenenpubliek.

Regisseur Philippa Lowthorpe toont in Misbehaviour middels een humoristische, gemoedelijke toon de sociale geschiedenis van de tweede feministische golf. De onderliggende boodschap is gelijke rechten voor vrouwen. Maar welke vrouwen? Sally komt uit de conservatieve Britse middenklasse terwijl Jo de arbeidersklasse vertegenwoordigt. Intussen voert Miss Grenada, Jennifer Hosten (Gugu Mbatha-Raw, een lichtpunt in de film), tijdens de missverkiezing een persoonlijke strijd: ze vecht tegen genderongelijkheid maar ook tegen racisme.

De intersectionele complexiteit van identiteitspolitiek wordt slechts lichtjes aangestipt in het scenario, terwijl het nu juist rijke dramatische conflicten had kunnen opleveren. Het sterkste moment in deze dramedie komt rijkelijk laat in de film: een beladen confrontatie tussen Sally en Jennifer die hun onderlinge verschillen en de complexiteit van de feministische strijd onderstreept. Het is een prachtige, belangrijke scène die illustreert dat wat in 1970 op het spel stond nog steeds actueel is: het bestrijden van macht gaat gepaard met de netelige intersectionele politiek van geslacht, ras en klasse.

Misbehaviour toont op een lichte en kleurrijke wijze het baanbrekende protest dat de basis vormde voor de bloei van de vrouwenbevrijdingsbeweging in Londen.