Minari

Minari is een autobiografische vertelling over Zuid-Koreaanse migranten die op het platteland van Arkensas de Amerikaanse Droom najagen.

De titel van Minari verwijst naar de gelijknamige plant, ook bekend als Japanse peterselie, een extreem veerkrachtig kruid. Die veerkrachtigheid toont ook de familie die in de film centraal staat. Ze krijgen tegenslag na tegenslag te verduren, in hun pogingen een boerderij te bestieren in het rurale Arkansas in Reagans jaren tachtig. Beginnend met helemaal niets proberen ze een leven op te bouwen als boeren in een vreemde samenleving en cultuur.

Dat Minari autobiografisch is, laat zich duidelijk voelen. Regisseur Lee Isaac Chung was zelf zeven jaar oud toen zijn familie uit Zuid-Korea naar Arkensas verhuisde, dezelfde leeftijd als zoon David in de film. Chung heeft zelf meegemaakt wat het zoeken naar die American Dream inhoudt voor een Zuid-Koreaanse familie. Ook hoofdrolspeler Steven Yeun, die schittert als vader Jacob, deelt die ervaring van migratie op jonge leeftijd: hij verhuisde op zijn vijfde van Zuid-Korea naar de VS. Dat het verhaal zowel voor de regisseur als de acteur een reis door hun eigen verleden is, draagt bij aan de oprechtheid waarmee het verhaal wordt verteld.

Dat er vrijwel geen eerdere films zijn over de Aziatisch-Amerikaanse migratie-ervaring maakt dit verhaal, dat focust op de emoties die met de verplaatsing gepaard gaan, extra verfrissend. Minari verbreedt het spectrum van de verhalen die verteld worden op film. Dat is extra relevant in het licht van de groeiende aandacht voor de Aziatisch-Amerikaanse gemeenschap en de discriminatie die zij doormaken. Minari is een viering van hun migratieverhaal en werkt zo empathie en begrip rond deze gemeenschap in de hand.

De film komt tot leven door het uitzonderlijke acteerwerk. Het is dan ook niet verwonderlijk dat bij de vele nominaties en prijzen die Minari binnensleepte, het acteerwerk het meest werd beloond – inclusief de Oscar in de categorie beste bijrol voor Yuh-Jung Youn. In de dynamiek tussen haar personage, oma Soonja, en haar kleinzoon David schuilt het hart van de film. In het samenspel tussen het oudste en jongste lid van de familie zijn de tegenstellingen die het proces van migratie kleuren, het scherpst zichtbaar: het thuisland tegenover het nieuwe land, traditie tegenover vernieuwing, assimileren tegenover je eigenheid behouden. Voor veel kijkers met een migratieachtergrond zullen de hieraan verbonden emoties zeer herkenbaar zijn, en voor hen die dat niet hebben wekt het hopelijk empathie op.