Mektoub, My Love: Canto Uno

Net als in zijn bedwelmende liefdesverhaal La vie d’Adèle is alles zinnelijk in Mektoub, My Love: Canto Uno.

Abdellatif Kechiches nieuwste film speelt zich af in 1994 tijdens een lange, zorgeloze zomer in het Franse havenplaatsje Sète aan de Middellandse Zee. Zijn plotloze vakantieverhaal bevat — eigenlijk best radicaal — geen echt drama. Ook houdt hij zich niet aan de ongeschreven schrijfwet dat personages een of andere ontwikkeling moeten doormaken. Kechiche doet wel meer dingen die tegendraads zijn in hun ‘oppervlakkigheid’. Hij zoomt heerlijk schaamteloos in op voluptueuze billen, borsten en heupen, filmt bij laagstaande zon, gebruikt klassieke muziek en tegenlicht om de sfeer te verhogen. Een groot deel van de breed uitgesponnen film wordt gevuld met versierpogingen en bijbehorende nietszeggende gesprekjes. Iedereen glimlacht, drinkt champagne, deelt elkaars geliefde zonder jaloezie. “We zijn van niemand”, zegt een van de vrouwen. Overspel wordt door de vingers gezien. ‘Amuser’ is wat ze willen, en wat ze doen.

De feestende vakantievierders, veel van Tunesische afkomst, leven in een soort tussentijd waar de echte wereld even op afstand is. Het is een nostalgische terugblik op een levensfase en een tijdperk zonder grote zorgen. De kater die volgde moet je er zelf bij denken. Misschien komt deze aan bod in het vervolg op ‘Canto Uno’, dat het eerste deel is van een langer verhaal. Kechiche zei er zelf over: “In mijn herinneringen had het leven midden jaren 90 een comfort dat nu verdwenen is. We konden nog dagdromen dat het steeds beter zou gaan met de wereld. De onbezorgde vrijheid van toen is weg.”

Spil van de film is de jonge, knappe fotograaf en scenarioschrijver Amin, voor even uit Parijs terug in zijn geboorteplaats. De introverte Amin doet schoorvoetend mee aan het uitgaansleven maar beziet al geflirt liever van een afstandje. Voor een project fotografeert hij schapen die aan bevallen zijn, in tedere scènes die de film wel degelijk bevat. Hij is de praatpaal voor vrienden en familie. Hij heeft immers “alle tijd van de wereld”. Dát gevoel van eindeloosheid weet Kechiche in bijna drie uur in al zijn lichtheid perfect te vangen.