Man Push Cart

Man Push Cart

De Iraans-Amerikaanse regisseur Ramin Bahrani maakte met Man Push Cart een bejubeld debuut over de Pakistaanse immigrant Ahmad en diens sisyfusarbeid: iedere dag trekt hij zijn koffie-en-bagel-kar door de straten van Manhattan.

Dat de Pakistaanse immigrant Ahmad zijn koffie-en-bagel-kar elke ochtend in het donker door de straten van Manhattan trékt en niet duwt, zoals de titel beweert, daar kom ik zo op terug. De film is volgens regisseur Ramin Bahrani gebaseerd op de Sisyfus-mythe waarin koning Sisyfus als straf van de goden elke dag een grote steen tegen een berg op moet rollen. Steeds als Sisyfus boven komt rolt de steen weer naar beneden. Als een verre achterneef van de Griek rolt Ahmad zijn kar door de straten van de Amerikaanse metropool. Vooruitkomen doet hij niet. Deze onafhankelijke film van de van oorsprong Iraanse Amerikaan Bahrani beleefde in 2006 een bejubelde première op het Sundance festival. Met een klein budget, veel goodwill en een handjevol amateurs laat Bahrani zien hoe zinloos het bestaan kan zijn.

Een limousine rijdt voorbij met feestvierende en halfontblote vrouwen die staand door het autoschuifdak naar voorbijgangers joelen. Of de camera blijft even stil staan wanneer Ahmad langs een etalage met dure auto’s loopt. En gaat dan weer verder. Bahrani begrijpt dat zulke beelden geen commentaar nodig hebben. Nog zoiets: in Pakistan, horen we, was Ahmad een ster — de ‘Bono van Lahore’ — maar in Manhattan is hij onzichtbaar. Hoe verhoudt het één zich tot het ander? Die hit in Pakistan bracht hem misschien een beetje succes maar in zekere zin was dat eenzelfde sisyfusarbeid als het trekken van de kar. Blijkt nu. Mensen, werelden: ze hebben niets met elkaar te maken, ook al passeren ze elkaar op straat. De werkelijkheid is veel vreemder dan op het eerste gezicht lijkt.

Maar voor wie de herhalingen van Ahmads gesjok door Manhattan op zich in laat werken houdt de film toch een lichte toon. Volgens Albert Camus vond Sisyfus juist kracht in die doelloze herhaling omdat hij weigerde zich door de goden te laten vermorzelen. Als die steen dan toch elke dag die berg op moet, dacht Sisyfus, kan ik er maar beter iets goeds mee doen. Misschien dat Ahmad daarom besloot zijn kar te gaan trekken, in plaats van erachter aan te sjokken. Zo blijft hij ondanks alle ellende misschien ergens heerser over zijn eigen leven.