Lola vers la mer

Niet de bestemming, maar de reis

Lola vers la mer

Nadat haar moeder overlijdt, gaat een jonge transvrouw de confrontatie aan met haar afwijzende vader. Een subtiel drama dat een eerlijk portret geeft van een dagelijkse, taaie strijd.

Zoals de titel al zegt, gaat Lola naar zee in deze roadmovie van de Belgische filmmaker Laurent Micheli, al gaat het niet om een zorgeloos dagje naar het strand. En zoals hoort bij het genre, gaat het ook niet om de bestemming, maar om de reis. De zee (la mer) komt uiteindelijk slechts op de achtergrond in beeld, maar bepaalt intussen wel de bewegingsrichting, net als Lola’s moeder (la mère), wier dood de hele onderneming in gang zet.

De film begint op de ochtend van haar uitvaart, als de bijna achttienjarige Lola (Mya Bollaers) in de opvang waar zij woont zich aankleedt, om geld voor de trein vraagt en op haar skateboard stapt. Haar vader zette haar een paar jaar eerder uit huis en ook op deze droeve dag blijkt dat ze daar wat hem betreft niet welkom is. Voor de kleine middenstander Philippe (Benoît Magimel) is Lola nog steeds Lionel, de zoon die met dat aanstellerige meisjesuiterlijk hém het leven zuur maakt.

Ruimte om te bestaan
Buiten zijn weten om hield zijn vrouw Catherine al die tijd wel contact met haar kind, en ook postuum speelt zij de rol van intermediair. Lola klampt zich vast aan de urn met haar moeders as, die Philippe aan de Noordzeekust wil uitstrooien; zo dwingt die urn vader en dochter voor anderhalve dag samen in één auto. Ook is er het onverklaarbare, spontane aanslaan van elektrische apparaten, dat de loop der dingen op cruciale momenten een duwtje in deze of gene richting geeft.

Dat Lola door een transjongere gespeeld werd, was voor Micheli essentieel, en zonder eerdere acteerervaring belichaamt Mya Bollaers haar personage op een manier die volkomen vanzelfsprekend is. Het scenario laat een naderende operatie op de achtergrond van Lola’s confrontatie met haar vader spelen, maar maakt de fysieke complicaties van haar trans-zijn nergens tot de centrale focus van de film. Die zoomt liever in op de dynamiek tussen een teleurgestelde vader en een volwassen kind dat strijd moet voeren om gezien te worden als de persoon wie zij is. En niet alleen door hem; dat illustreren de reacties die Lola’s verschijning oproept bij mensen die ze onderweg ontmoeten, en die variëren van terloopse transfobie tot simpele solidariteit. Lola vers la mer blaast het drama niet op en stevent evenmin af op een klinkende verzoening, maar laat zien hoe met kleine gebaren de ruimte om te bestaan wordt opgerekt.


Lola vers la mer is nu te zien op CineTree in het kader van de Movies That Matter-selectie, en is ook beschikbaar via diverse andere VoD-platforms.