Levante

Een Braziliaans abortusdrama vol bravoure rond een non-binair, volks volleybalteam dat inzet op teamplay.

De zeventienjarige Sofia, een tanige verschijning van Afro-Braziliaanse komaf met geblondeerde wenkbrauwen, is de sterspeler van haar volleybalteam uit de volkswijk Capao Leste in São Paulo. Met het kampioenschap binnen handbereik krijgt Sofia de buitenkans om met een beurs een seizoen in Chili te gaan spelen. Maar dan blijkt ze ongewenst zwanger. En op abortus staat in Brazilië gevangenisstraf.

Nadat Sofia, op zoek naar een oplossing, in een door conservatieve christenen gerunde ‘abortuskliniek’ belandt (in feite een pro-life bastion), wordt ze ook nog achtervolgd door pro-life activisten die haar de voet dwars zetten en publiekelijk shamen. Tegenover de vijandige buitenwereld staat de veilige schulp en teamspirit van Sofia’s nonbinaire volleybalteam, met een kleedkamer waar het vrouwtje op de deur met stift is bewerkt tot een ‘hen’ en een coach die – getuige een krantenknipsel aan de muur – inclusie in de sport voor hen via de rechter heeft afgedwongen.

Diezelfde coach moedigt de meiden aan om elke wedstrijd aan te gaan “met vuur in de buik”, een metafoor die in dit abortusdrama op meerdere niveaus tot de verbeelding spreekt. Ook omdat deze sterk fysieke film over zelfbeschikking en het recht op abortus de branie van het bravourevolle clubje genderfluïde meiden nog eens stevig onderstreept met kleurrijke outfits en opzwepende muzieknummers.

Levante is het in Cannes met de Fipresci-prijs van de internationale filmkritiek onderscheiden speelfilmdebuut van de in Cuba opgeleide Braziliaanse regisseur en coscenarist Lillah Halla, wier kortfilm Menarca (2020) eerder ook al in de Semaine de la Critique in Cannes draaide. De hoofdlijn van haar verhaal – de zoektocht naar een uitweg voor Sofia – staat stevig op de benen, met een strijdbare lead (Ayomi Domenica).

Gesteund door de band met haar team en alleenstaande vader maakt Sofia een gang langs haar opties: een abortus in buurland Uruguay of het vinden van geld voor een dure, uit het buitenland geïmporteerde abortuspil. Dit terwijl de tijd dringt vanwege de lopende strijd om de kampioenstitel, de unieke kans op een beurs en het groeiende embryo in haar buik.

De conclusie is, hoewel een aardige vondst, iets minder overtuigend. Net als de wat gezochte beeldspraak over een bijenvolk, bijenkoningin en honing die met het imkerschap van Sofia’s vader door de vertelling is gewoven. Blijft staan: een dynamisch Braziliaans abortusdrama rond een strijdbaar, non-binair volks volleybalteam dat inzet op teamplay om moeilijkheden te overwinnen.