Land

Recht uit de handleiding

  • Datum 07-06-2021
  • Auteur Nicole Santé
  • Thema Filmkrant 437
  • Gerelateerde Films Land
  • Regie
    Robin Wright
    Te zien vanaf
    17-06-2021
    Land
    Verenigde Staten, 2021
  • Deel dit artikel

Land

Het debuut als speelfilmregisseur van Robin Wright was iets om naar uit te kijken. De gearriveerde acteur en niet onverdienstelijke maker van afleveringen van House of Cards heeft genoeg in haar mars voor een interessant project. Helaas blijft Land steken in conventies en een voorspelbaar script.

Robin Wright speelt zelf de hoofdrol in haar speelfilmdebuut Land, dat gaat over Edee, een vrouw die er, na een ondraaglijk verlies, voor kiest volledig off the grid te gaan. Het verhaal wordt chronologisch verteld, al geeft Wright niet direct alles weg: we zien Edee eerst met haar zus die haar smeekt zichzelf niets aan te doen. Dan wordt ze op de huid gevolgd bij haar kordate stappen naar de eenzaamheid: gereedschap wordt gekocht, een huurcontract afgesloten, de fourwheel­drive verbannen van haar onderkomen op de berg, om een impulsieve terugkeer naar beschaving te voorkomen.

Het duurt even voor je in de gaten hebt dat zich hier een bekend en voorspelbaar scenario afspeelt: Edee neemt haar besluit zonder noemenswaardige voorbereiding, ervaring of kennis van het buitenleven, en dat blijkt niet goed uit te pakken. Na een grimmig optimistische start, brokkelt het bestaan dat ze voor zichzelf had bedacht al snel onder haar stadse vingers uiteen.

Als acteur komt Wright onder haar regie niet helemaal uit de verf. Haar houdingen – steeds tegen achtergronden van adembenemende natuur – komen vaak gemaakt over, terwijl een naturelle uitbeelding van complexe personages juist haar forte is. Misschien komt het omdat het scenario de hoofdpersoon niet veel diepte geeft: het enige dat we uit onvermijdelijke flashbacks over Edee te weten komen is dat ze haar knappe man en schattige zoontje is verloren. Een gruwelijk verlies, maar ondanks Wrights wanhoop en tranen komt het verdriet niet echt binnen.

Tegen de tijd dat Edee het boven op de berg lijkt op te geven – een dramatisch besluit dat uiteraard samenvalt met de onbarmhartige winter – weet je wat er nog gaat volgen: de redding door een, alweer, knappe man (Demián Bichir); de aanvankelijke afwijzing en achterdocht; het langzame ontluiken van een relatie; de wederopstanding van de oude Edee, die zich onder leiding van de stugge buitenman het jagen, stropen en verbouwen van gewassen eigen maakt. Het is absoluut niet onaangenaam om naar te kijken – de composities van de indrukwekkende omgeving vormen steeds een plaatje en Wright blijft een prachtige verschijning, in zorgvuldig kleur-gecoördineerde houthakkersshirts, wollen truien en verwassen jeans. Je vraagt je alleen af waar de urgentie van dit verhaal in schuilt – het verhaal van onoverkomelijk lijkend verlies is al vele malen en op veel creatievere en indringendere manieren verteld, en ook het gegeven van mensen die zich terugtrekken in isolatie is al spannender en met interessantere psychologische ontwikkelingen verfilmd.

Wright maakte een solide, technisch perfecte film, alsof ze de handleiding voor een Hollywood-drama heeft gevolgd. Ze is duidelijk in bezit van de juiste gereedschappen en kwaliteiten – anders dan haar hoofdpersoon op de berg. Maar het ontbreekt nog aan de creativiteit en durf die wellicht komen met de ervaring, om een op zich interessant narratief op een verrassende manier te verbeelden.