La odisea
Zoete wraak voor de kleine man
De luchtige overvalfilm La odisea leunt op de charme van de voorspelbare maar succesvolle escapades van gedesillusioneerde dorpsbewoners tegen het establishment tijdens de Argentijnse economische crisis.
De roman La noche de la usina van Eduardo Sacheri uit 2016 schetst het leven van de kansarmen tijdens de corralito, de economische maatregelen die Argentinië vanaf 2001 in een ernstige politieke, sociale en economische crisis stortten. De Argentijnse schrijver en filmmaker Sebastián Borensztein maakt van het boek een onderhoudende en menselijke filmversie.
“Wat moet je als je begrijpt dat niet één maar een heel leger aan hufters je leven bederft?” Die vraag houdt voormalig voetballer Fermin Perlassi (Ricardo Darín) bezig. Samen met zijn vrouw Lidia (Verónica Llinás) heeft hij zich gevestigd in een dorp, terwijl hun volwassen zoon Rodrigo (Chino Darín, ook in het echt de zoon van Ricardo) studeert. Fermin en Lidia willen een oude fabriek kopen om zo werk te verlenen aan de omwonenden die nog niet naar Buenos Aires zijn gevlucht. Ze slaan de handen ineen met vrienden van uiteenlopende pluimage en iedereen zet zijn spaargeld in. Het plan loopt in de soep wanneer een corrupte bankdirecteur het geld doorsluist naar de sluwe advocaat Manzi (Andrés Parra) en de volgende dag de economie instort. Het is tijd voor een nieuwe droom: een overval om het geld terug te krijgen.
La odisea is bijna historische fantasie. De film heeft geen gelikt camerawerk of messcherpe dialogen, maar dat draagt juist bij aan de charme. Het gaat niet om geniale dieven zoals in de Oceans-trilogie, maar om onhandige sukkels die gemotiveerd door onrecht het heft in eigen handen nemen. Ricardo Darín is het lichtpunt van de film – mede omdat de personages uit de vriendengroep niet volledig zijn uitgewerkt, en ondanks de voorspelbare wendingen in de plot.
Het duurt lang voor de emotionele beloning komt die Borensztein de kijker al vanaf het begin belooft. De regisseur stelt wel op een vermakelijke manier de Argentijnse corruptie aan de kaak, waarbij de dorpsbewoners vervolgens doeltreffend hun woede uiten. La odisea viert een overwinning voor ‘de kleine man’, die kortstondig een halt weet toe te roepen aan de voor Argentinië desastreuze gevolgen van het door de Chicago School gedicteerde neoliberale beleid.
