La nuit du 12

Een thriller waarin rechercheurs een moord niet oplossen? Inderdaad: La nuit du 12 heeft geen boodschap aan het geromantiseerde beeld van politiewerk. De film over een onopgeloste, gruwelijke moordzaak legt diep verankerde vrouwenhaat bloot.

Zo kan het leven van een tiener dus eindigen. Nee, dat is te algemeen: zo kan het leven eindigen van een tiener die als vrouw ter wereld is gekomen. In La nuit du 12 heet ze Clara, een open en spontane jonge vrouw, die het leven gulzig tot zich neemt. Als ze ’s avonds naar huis loopt na een bezoekje aan een vriendin, fluistert iemand haar naam. Als ze zich omdraait, gooit diegene benzine over haar heen en steekt haar in brand.

Dat de gruwelijke moord niet opgelost zal worden, weten we dan al, omdat La nuit du 12 met de mededeling begint dat twintig procent van de achthonderd moorden die jaarlijks in Frankrijk wordt gepleegd, onopgelost blijft.

In gelikte moordthrillers vinden schrandere rechercheurs altijd de dader, maar zo’n film heeft regisseur en coscenarist Dominik Moll niet gemaakt. Het gaat deze specialist in thrillers met psychologische diepgang (Harry, un ami qui vous veut du bien, 2000; Seules les bêtes, 2019) om iets anders. De twee rechercheurs die op de moordzaak worden gezet, zijn nu eens geen deuren intrappende, “Freeze!” roepende macho’s, maar twee empathische mannen die in hun zoektocht naar de dader steeds gefrustreerder raken. Ze weten zeker dat ze de moordenaar moeten zoeken in Clara’s omgeving van (ex-)vriendjes, maar het lukt hen niet om het bewijs te vinden.

Als gezegd gaat het Moll om iets anders dan de oplossing van een moord. Dat Clara met veel jongens, die niet allemaal fijne types waren, in bed belandde, grijpt de regisseur aan om te laten zien hoe victim-blaming werkt. Sommige vrouwen houden nu eenmaal van edgy stuff, zegt een collega van de rechercheurs, daarmee suggererend dat Clara het onheil over zichzelf heeft afgeroepen. Ook een van de twee rechercheurs benadrukt bij Clara’s beste vriendin nogal suggestief haar losse amoureuze levenswijze. Met betraande ogen leest zij hem de les: “Nou en? Ze werd gewoon makkelijk verliefd.”

De dubbele seksuele moraal voor mannen en vrouwen doemt angstaanjagend op in de verhoren van Clara’s (ex-)vriendjes. Voor de één was ze een seksmaatje, voor een ander een slet en voor weer een ander een ontrouwe minnares. Geen van deze jongens zag Clara als een vrouw met hersens en gevoelens. Een jaloerse ex, een rapper, riep in een agressieve haat-rap op om haar te verbranden. Het is schokkend dat deze knullen, die Clara allemaal als een gebruiksvoorwerp behandelden, zichzelf als gewone tieners zien. Ieder van hen kan Clara vermoord hebben, is de onthutsende conclusie van de rechercheurs.

“Er is iets mis tussen mannen en vrouwen”, zegt de nieuwe vrouwelijke politiechef, die het vastgelopen onderzoek vlot moet trekken. Na het zien van La nuit du 12 zal niemand daaraan twijfelen.