La cocina

De Amerikaanse droom is een nachtmerrie: die boodschap ligt er dik bovenop in deze kroniek van een New Yorkse restaurant­keuken.

Ongedocumenteerde nieuwkomers belanden in New York in de krochten van de stad, toont de Mexicaanse filmmaker Alonso Ruizpalacios in La cocina. De camera volgt tiener Estela (Anna Diaz) die, na een hypnotiserende metrorit, op Times Square zoekt naar haar nieuwe werkplek The Grill: een tourist trap waar veelal Amerikaanse toeristen zich voor veel te hoge prijzen even jetsetter wanen.

Diep onder het etablissement zit de keuken, door Ruizpalacios verbeeld als een duister hol dat niet had misstaan in een film noir. Daar komt Estala als kok naast Pedro (Raúl Briones Carmona) aan een lange band te staan.

Pedro is de gangmaker in de keuken, die de monotonie van het werk doorbreekt met flauwe grappen. Hij heeft schoonmaker en kelner Julia (Rooney Mara) bezwangerd en haar achthonderd dollar gegeven voor een abortus waar hij eigenlijk niet achter staat. Het toeval wil dat een dag eerder min of meer hetzelfde bedrag uit een van de kassa’s is verdwenen, en baas Rashid (Oded Fehr) zoekt naar de schuldige. La cocina is dan ook drie dingen: een kroniek van een New Yorkse keuken, een whodunit en een verhaal over een onmogelijke liefde.

Rode draad is de Amerikaanse Droom die eigenlijk een nachtmerrie is. Die boodschap ligt er dik bovenop: de witte Amerikaanse Julia wil het kind van immigrant Pedro niet. Immigranten leven als de ratten, tussen het vuilnis en onder de grond. Sociaal-realistisch kan je La cocina niet noemen, al is het alleen al omdat er pas na een uur speeltijd echt gekookt wordt – en New Yorkse restaurantuitbaters tolereren gelanterfant normaliter onder geen beding.

De film, die is gebaseerd op Arnold Weskers theaterstuk The Kitchen (1957), is ontzettend gestileerd. Denk aan een naargeestige West Side Story (1961) in zwart-wit en zonder liedjes, maar met grimmige wendingen. Gesitueerd in een klinische theatersetting die je zou kunnen aantreffen op Broadway, wat overigens niet ver van The Grill is.

Het is moedig dat Ruizpalacios net als in zijn vorige film A Cop Movie (2021) experimenteert met vorm om zijn pregnante boodschap voor het voetlicht te brengen. In La cocina leidt dat zwoele zwart-wit echter af. Net als het menu van het restaurant, waar gebonden mosselsoep uit New England en belegde broodjes met rivierkreeft uit New Orleans worden geserveerd, schiet de film alle kanten op. Bovenal valt Rooney Mara ontzettend uit de toon: een witte ster die via haar familie (eigenaars van grote sportclubs) onderdeel is van de New Yorkse jetset. Wie eens goed rondkijkt in de krochten van Times Square, zal daar nimmer een type Mara aantreffen.