Klem

De populaire dramaserie Klem krijgt een eenmalig vervolg op het witte doek. Het resultaat is niet onaardig, maar voelt toch wat overbodig.

Tv-fabrikanten doen al jaren hun best, maar zelfs de grootste tv-schermen kunnen uiteindelijk niet tippen aan het magische gevoel van het bioscoopdoek. Daarom is het niet gek dat veel seriemakers de neiging voelen om een filmvervolg te maken. Van Penoza (2019) tot Downton Abbey (2019-22): als er een kans ontstaat een serie voort te zetten op het witte doek, wordt die vaak met beide handen aangegrepen.

Schrijver en regisseur Frank Ketelaar (ook bekend van zijn geweldige series Vuurzee, 2005-09, en Overspel, 2011-15) leek daar echter niet voor te vallen. Na drie seizoenen was het verhaal van zijn populaire dramaserie Klem (2017-2020) wel verteld, stelde hij destijds. De koek was op, de personages hadden alles meegemaakt en het sterke uitgangspunt – de levens van een belastinginspecteur en een crimineel raken met elkaar verstrengeld via hun bevriende dochters – was niet meer vruchtbaar.

Hoera voor de maker die op het juiste moment besluit te stoppen, maar Ketelaar vond uiteindelijk tóch nog ergens een kruimeltje. Dat werd geen vierde seizoen, maar een heuse bioscoopfilm. De vertrouwde setting van Amsterdam-Zuid is ingeruild voor het Italiaanse platteland, waar ‘voormalig’ crimineel Marius (Jacob Derwig) en zijn vrouw Kitty (Georgina Verbaan) een teruggetrokken bestaan leiden. Ze zijn een bloemenhandel gestart, maar die loopt voor geen meter. Dan krijgen ze een verdacht aanlokkelijk aanbod: ze mogen voor een zeer bescheiden bedrag een prachtige wijngaard overkopen van een oude boer.

Het lijkt een droomdeal, totdat de dochter van de boeren de wijngaard opeist. Ze blijkt bereid om tot het uiterste te gaan om ‘haar’ land terug te krijgen van die botte Hollanders. Aangezien we in Italië zijn, is de invloed van ‘de maffia’ nooit ver weg – al speelt Ketelaar met zichtbaar genoegen met die vooroordelen. De timing van het conflict kon overigens niet beroerder, net nu huisvriend Hugo (Barry Atsma) op bezoek is met vriendin en dochter. De übersaaie belastingman komt wederom ‘klem’ te zitten tussen zijn familie en de problemen van Marius en Kitty.

Klem is absoluut geen slechte film. Er zijn leuke observaties over de klassieke Hollandse botheid in het buitenland, het script van Ketelaar is verrassend genoeg en de top­acteurs zijn inmiddels vergroeid met hun rollen.

Toch weet de film niet helemaal te ontsnappen aan de vloek van ‘series op het witte doek’: de vraag waarom er een film moest komen, wordt nooit helemaal beantwoord. Daardoor blijf je toch achter met het gevoel dat een vierde seizoen waarschijnlijk beter was geweest, zodat de verhaallijnen écht tot volle wasdom hadden kunnen komen. Nu zitten we met een vermakelijke epiloog die de schijn van overbodigheid nooit helemaal kan wegnemen.