Wij houden zo van Julio

Relaties en maatschappelijke strijd

Wij houden zo van Julio

Twee nieuwe nederlandse films worden er deze maand door International Art Film in de filmtheaters uitgebracht: Wij houden zo van Julio van Ramon Gieling en In krakende welstand van Mijke de Jong. Eddy van der Meer levert een voorbeschouwing.

Met Wij houden zo van Julio wil Gieling laten zien hoe verschillende mensen op dezelfde persoon reageren. Niet zomaar iemand, maar ein Mann ohne Eigenschaften, een onbeschreven blad papier.

Julio staat in het centrum van de aandacht omdat hij over een maagdelijke geest beschikt. Onbevlekt als een engel komt hij letterlijk uit de lucht vallen om aan het wereldse leven deel te gaan nemen. Hoe het nou precies zit met die hemelse status, kom je verder niet te weten; wat mij betreft een beetje oppervlakkige kopie van Wenders’ engel.

Julio valt het leven van vijf vrouwen en een man binnen, overrompelt ze door zijn onschuld, maar wordt al snel een speelbal en begint hoerig gedrag te vertonen. Als hij besluit de wereld weer te verlaten, laat hij een verward zestal achter, dat hem gezamenlijk gaat zoeken en zich in het begin van de film meldt bij een merkwaardig nieuwbouwpand, waar ze bij een onduidelijke instantie verhaal gaan halen.

Gielings thema van de menselijke onschuld is een veel bezongen romantisch gegeven, waarvan je je meteen al afvraagt of dat nou echt zo’n mooie manier is om in het leven te staan. Is onschuld werkelijk zo aantrekkelijk of wordt Julio pas echt aantrekkelijk als hij een beetje slecht wordt? De film is ondanks zijn 77 minuten te kort om via terugblikken zes relaties uit de doeken te doen. Het workshopachtige spel en dialogen zijn daarbij ook geen stimulans. Het beste komt de film op gang in de scènes tussen Heyn van der Heyden (Julio) en Isabelle Guillaume, de enige relatie die uitgebouwd wordt en misschien met iets meer het idee van de film een rustpunt had kunnen geven. Er is erg veel aandacht aan de decors besteed, maar het blijft allemaal wat toneelmatig, mede door de nogal conventionele cameravoering. “Waarom houden zij zo van Julio”, zal de vraag zijn waar de meeste toeschouwers mee blijven zitten.