Girls, Girls, Girls

Het Finse Girls, Girls, Girls, verteld in de loop van drie opeenvolgende vrijdagen, is een viering van de onzekerheid van het tienerleven. Daarbij kiest de film voor een naturalistische aanpak die niet bijzonder gewaagd, maar wel invoelbaar is.

Het rommelige seksleven van tieners heeft blijkbaar iets onweerstaanbaars – zie series als Euphoria (vanaf 2019). Dit soort films en series bieden zowel amusement als normalisatie. En soms zelfs voorlichting: Sex Education (vanaf 2019) en de recente reboot van Heartbreak High (2022) zijn goede voorbeelden van expliciete media-aandacht voor seksuele voorlichting.

In vergelijking met andere sekskomedies is de aanpak van regisseur Alli Haapasalo naturalistisch en ingetogen. Het Finse Girls, Girls, Girls (Tytöt tytöt tytöt) normaliseert niet door duidelijke antwoorden te geven op de problemen waarmee tieners te maken kunnen krijgen, maar door drie meisjes te laten worstelen met zaken als perfectionisme, geestesziekte, seksueel genot en een eerste serieuze relatie.

Girls, Girls, Girls is een vluchtige film die wordt verteld in de loop van drie vrijdagen. Het verhaal begint met twee ontmoetingen in de smoothiewinkel waar beste vrienden Mimmi (Aamu Milonoff) en Rönkkö (Eleonoora Kauhanen) werken. Mimmi bedient Emma (Linnea Leino), een perfectionistische kunstschaatser die traint voor de Europese kampioenschappen en vraagt naar de specifieke ingrediënten van elke smoothie. Rönkkö maakt een smoothie voor een vaste klant die haar daarna mee uit vraagt. Deze ontmoetingen geven een draai aan de traditionele meet-cutes in romkoms: geen liefde op het eerste gezicht, maar ongemakkelijke gesprekken tussen vreemden.

Toch brengen deze gesprekken iets teweeg in de meiden. Rönkkö realiseert zich dat ze nooit plezier heeft beleefd aan seks en gaat naar feestjes in de hoop daar verandering in te brengen. Mimi daarentegen valt onverwachts voor Emma, die ze later die dag weer ontmoet, en blijkt niet om te kunnen gaan met de intense gevoelens die ze voor haar heeft.

Daarmee gaat Girls, Girls, Girls over verkenning. De verdienste van de film ligt niet in het verbeelden van dingen die we nog niet eerder op beeld hebben gezien – het verhaal volgt grotendeels bekende lijnen – maar in de ongedwongen weergave van de gecompliceerde levens van mensen op de drempel van volwassenheid.

De film is het sterkst in de verbeelding van een gevoel van jeugdige verwondering, bijvoorbeeld in een tedere scène waarin Emma voor Mimmi danst. Er is verder weinig bijzonder gewaagd aan de artistieke keuzes die Haapasalo maakt – het gebruik van een vierkant beeldformaat voegt weinig toe en zelfs de muziekselectie (bekende queer nummers zoals van Perfume Genius) voelt vertrouwd. Maar de moeiteloze portrettering van deze meisjes maakt de film geruststellend en invoelbaar.