Flat Girls

Is de speelse onbevangenheid van twee tienermeisjes opgewassen tegen de harde realiteit van de echte wereld? In deze Thaise coming-of-age doorkruisen klassenverhoudingen hun innige band.

Ze wonen in een groot en doorleefd, van onder tot boven met graffiti bedekt woonblok in Thailand, waar politieagenten en hun gezinnen zijn gehuisvest. Met een badmintonveld op de binnenplaats ontpopt het zich gaandeweg als een mooie metafoor voor de tienerwereld van Jane en Ann, die nog ver van de volwassen realiteit staat.

Flat Girls (Chan hang rawang rao), de eerste lange speelfilm van Jirassaya Wongsutin, is een coming-of-age-verhaal dat een impressie geeft van universeel herkenbare onzekerheden op de weg naar volwassenheid. De vraag is of de sterke band tussen de hartsvriendinnen daartegen is opgewassen. Ik zeg ‘hartsvriendinnen’, maar een paar ontroerende scènes in het begin (je kan ook zoenen met je wimpers) suggereren dat er meer is dan alleen vriendschap. En het is mooi dat Wongsutin daar verder geen nadruk op legt: het is gewoon zo.

Die onzekerheden over jezelf, je toekomst en je plaats in de wereld raken in een hogere versnelling door de komst van de jonge, maar al gescheiden politieman Tong. Hij heeft zichtbaar plezier in het gezelschap van de twee meiden, maar of hij zich ziet als een soort vader, vriend of mogelijke minnaar valt moeilijk te zeggen. Die ongrijpbaarheid is misschien wat nadrukkelijker dan nodig is.

Het belangrijkste wat de vriendschap/liefde tussen Ann en Jane doorkruist, en hun gevoelens en toekomstdromen nog complexer maakt, is het grote verschil in sociale status tussen de twee. Jane behoort tot de welgestelde klasse. Ze krijgt van haar moeder de opdracht geld op te halen bij het straatarme gezin van Ann, die na de dood van haar vader veel zorg op haar schouders heeft gekregen. Als Jane, uit goedheid en liefde, wil bijspringen, verstoort dat hun verhouding alleen maar.

Die botsing van gevoelens levert de beste momenten op in dit wat langzaam op gang komende sociaal-realistische drama. Een drama waarin de toon verschuift van speelse plagerijen naar iets grimmigers: de verwarrende confrontatie met de echte wereld. Is je eigen weg vinden een illusie? Kunnen liefde en dromen standhouden? Ontnuchtering, opstandigheid, melancholie en diepe verlangens blijven om voorrang strijden.