Fair Play

Anti-chemie op Wall Street

Fair Play

Wat als een vrouw de baan krijgt waar haar vriend al tijden op aast? Het thrillerachtige drama Fair Play draait de klassieke machtsverhoudingen om, maar is meer dan een simpele ‘genderswap’.

Emily en Luke werken bij hetzelfde hedgefonds, maar zijn zonder dat hun collega’s het weten ook een stel. In de eerste pikante scène zien we ze tekeer gaan op het toilet van hun kantoor. Emily blijkt ongesteld, maar Luke is er niet vies van. Met het menstruatiebloed nog op zijn wang doet hij een aanzoek.

Op het eerste gezicht lijkt Luke een geëmancipeerde man, idolaat van zijn vriendin. Maar wanneer Emily de baan krijgt aangeboden waar Luke op rekende, blijkt zijn liefde allerminst onvoorwaardelijk.

Schrijver en regisseur Chloe Domont portretteert Emily (Phoebe Dynevor) als een gevoelige maar ambitieuze workaholic. Handig navigeert ze de giftige mannenwereld van Wall Street, terwijl haar verloofde zijn jaloezie met moeite verkropt. Luke (Alden Ehrenreich) is een vlakker personage; met name zijn obsessie met een leiderschapsgoeroe voelt wat gemakzuchtig geschreven, zeker in contrast met de zorgvuldig uitgewerkte Emily.

Wanneer Luke niet in staat blijkt zijn verloofde op de werkvloer bij te houden, valt hij terug op laaghartige tactieken om haar neer te halen. Als er zoiets bestaat als anti-chemie, dan hebben de hoofdrolspelers dat. Hun wederzijdse afgunst is sterk geacteerd en levert een vermakelijk steekspel op. De confrontaties stapelen zich op in het chaotische, hatelijke slot, dat doet denken aan Marriage Story. Hoewel Fair Play eerder een interpersoonlijk drama is dan een thriller, wekt de film door haar vileine en hitsige karakter associaties op met genreklassiekers als Wall Street en Fatal Attraction.

Gelukkig breken de traditie rond seksscènes in dat soort films; die zijn hier duidelijk geschreven en gefilmd vanuit de female gaze. Oscar Wilde zei ooit: “Alles in de wereld draait om seks, behalve seks. Seks draait om macht.” Die stelling bevraagt en verdraait Domont. Ze verweeft actuele thema’s als consent en gender in de verrassende plot, zonder prekerig te worden.

Fair Play is een zenuwslopende competitie tussen een man en vrouw voor wie liefde ondergeschikt is aan carrière. En daarmee een pamflet voor de aloude stelregel: don’t shit where you eat.


Fair Play is nu te zien in de bioscoop en op Netflix.