Everybody Wants Some!!

Twee uur euforie

  • Datum 12-10-2016
  • Auteur
  • Gerelateerde Films Everybody Wants Some!!
  • Regie
    Richard Linklater
    Te zien vanaf
    01-01-2016
    Land
    Verenigde Staten
  • Deel dit artikel

In het ‘gevoelsmatige vervolg’ op zijn highschoolfilm Dazed and Confused sleept Richard Linklater ons in Everybody Wants Some!! mee naar een universiteit in 1980.

De films van Richard Linklater draaien meestal vooral om rondhangen. Dat geldt zeker voor zijn nieuwste, Everybody Wants Some!!, over een groep honkballers in hun eerste week op de universiteit in 1980. En als we alleen maar ergens rondhangen, als er geen plot is, geen drama om de aandacht vast te houden, dan draait het dus om waar we rondhangen, en vooral: met wie.
Met het waar zit het wel goed. Linklater schetst met verve de sfeer op een Texaanse campus, losjes gebaseerd op herinneringen aan zijn eigen jonge jaren — hij honkbalde een jaar, voordat een blessure hem richting de kunst dreef. Het is een wereld die — net als de personages in de film — nog alle kanten op lijkt te kunnen: de disco en gitaarrock van de jaren zeventig hangen nog in de lucht, maar punk en rap dienen zich ook aan.
Het is de keuze voor met wie we dit keer rondhangen, die problematischer is. De groep luidruchtige, rouwdouwende honkballers waar eerstejaars Jake (Blake Jenner) in terechtkomt, is niet voor iedereen aantrekkelijk gezelschap. In hun wereld draait het om twee dingen: meten wie spreekwoordelijk de langste heeft in eindeloze onderlinge competities, en meisjes het bed in zien te praten. Vandaar de van rockband Van Halen geleende titel, inclusief uitroeptekens.
Linklater zelf noemde Everybody Wants Some!! herhaaldelijk een ‘gevoelsmatig vervolg’ op zijn tweede speelfilm Dazed and Confused (1993). In chronologische zin klopt dat: Dazed and Confused toont het laatste weekend van de middelbare school, Everybody Wants Some!! het weekend voordat de universiteit begint. Maar gevoelsmatig zijn de films juist tegenpolen. De eerdere film had zwarte randjes, een duisternis in de onderlinge pesterijen en uitsluiting van de scholieren, die elk op hun eigen manier gevangen zaten in de kliek die ze gekozen hadden en het leven dat hun ouders voor hen hadden uitgestippeld.
In Everybody Wants Some!! zijn de verschillende groepen — de sporters, de punkers, de kunstenaars — minder vijandelijk naar elkaar, juist omdat ze elk hun eigen ruimte hebben geclaimd. En er zijn geen ouders meer — het aantal verantwoordelijke volwassenen in de film is sowieso op de vingers van één hand te tellen. De film heeft de euforie en lichtheid van die bevrijding, slechts zeer sporadisch doorgeprikt door het besef dat die vrijheid ook betekent dat je het zelf moet doen.
Daarin zit iets net een beetje scheef. Everybody Wants Some!! is exact een kwartier langer dan Dazed and Confused. Zonder dat precies aan te wijzen is wat er uit de film zou moeten, is het net dat kwartiertje te veel rouwdouwen dat de film iets uit balans brengt.

Joost Broeren