Edie

Vol goed gevoel de berg op

  • Datum 09-12-2018
  • Auteur Sasja Koetsier
  • Gerelateerde Films Edie
  • Regie
    Simon Hunter
    Te zien vanaf
    13-12-2018
    Land
    Groot-Brittannië
  • Deel dit artikel

Een bejaarde Londense weduwe zet haar zinnen op het beklimmen van de Schotse berg Suilven. Droneshots van het fraaie landschap ondersteunen dit verhaal dat keurig het gebaande pad van de feelgoodfilm volgt, en verder weinig vergezichten biedt.

Waarom willen mensen bergen bedwingen? Daar zijn boeken over volgeschreven, maar afzien, zelfoverwinning en de ontzagwekkende ervaring om vanaf de top het omliggende landschap onder je te zien liggen vormen grofweg de essentie. Het zijn ook de drie hoofdbestanddelen van Edie. Voor Edith Moore is bergbeklimmen iets wat ze als jong meisje met haar vader deed, en wat abrupt stopte toen ze trouwde met een man die van haar eiste dat ze zich volledig in dienst stelde van het gezin.

Edie begint met het overlijden van die man; het moment waarop Edie voor het eerst in haar volwassen leven voor niemand meer hoeft te zorgen. Haar dochter weet niet hoe snel ze haar moeder naar een verzorgingstehuis moet brengen, waar ze allerlei leuke activiteiten hebben. Maar Edie wil geen activiteiten. Ergens in haar achterhoofd zit nog steeds het beeld van die ene berg die ze ooit nog samen met haar vader zou beklimmen, for old times’ sake. Het is er nooit van gekomen, en hoewel die vader er natuurlijk allang niet meer is, is het voor Edie nog niet te laat.

Actrice Sheila Hancock is zelf 85 en brengt Edie met de juiste mix van breekbaarheid en durf op het scherm, maar het scenario geeft haar niet genoeg om er echt een memorabel personage van te maken. Dat er niet wordt geprobeerd om haar voorgeschiedenis – het gezinsleven dat ze wrokkig samenvat in de constatering: “Ik heb zoveel tijd verdaan met nietsdoen” – door middel van flashbacks alsnog gewicht te geven, is waarschijnlijk een goede keuze: het gaat om deze vrouw, deze berg en dit moment, dat alleen haar toebehoort. Alleen gaat de film daar toch weer niet over.

Trouw aan de wetten van de goed-gevoel-film krijgt Edie een tegenspeler in de vorm van een jonge local die het op zich neemt om haar op de tocht voor te bereiden. Het zal niemand verbazen dat ze ondanks hun tegengestelde karakters meer met elkaar gemeen blijken te hebben dan ze dachten (want zo hoort dat in het genre), maar het leidt allemaal zinloos af van haar queeste. Ook de camera laat Edie op gezette momenten in de steek om ons te trakteren op indrukwekkende landschapsbeelden; schitterend maar iets te veel buitensportcommercial. De vette score valt in diezelfde categorie, en zo komt Edie alsnog terecht in een verhaal dat niet helemaal het hare is.