Don’t Torture a Duckling

Lucio Fulci zocht graag de grenzen van lugubere horror op, maar deze grimmige giallo is meer dan dat.

“Ik denk dat ieder mens zijn eigen innerlijke hel kiest, overeenkomstig met zijn weggestopte zonden. Ik ben dus niet bang voor de hel, omdat de hel al in ons zit.” Aldus Lucio Fulci (1927-1996) begin jaren tachtig in een interview met L’écran fantastique. Fulci wordt wel de Italiaanse ‘godfather of gore’ genoemd. The Guardian schreef over hem: “Dit is een regisseur die schijnbaar geen oog kan filmen zonder de drang om het te pletten, spiesen of uit z’n kas te wippen.”

Aan groteske gruwel geen gebrek in het oeuvre van Fulci, maar hij is meer dan dat. De giallo Don’t Torture a Duckling (Non si sevizia un paperino, 1972), waarvan Arrow een 4K-restauratie op blu-ray uitbrengt, is daar wellicht het beste voorbeeld van.

Een betonnen viaduct doorklieft een ruraal landschap, drie jongens bespioneren vrouwen ‘van lichte zeden’, terwijl ze even daarvoor nog in de kerkbankjes zaten. Modernisme en traditie, het profane en sacrale; het zijn de tegenstellingen waarin Fulci zijn horror wortelt.

Wanneer de drie jongens één voor één vermoord worden, volgt een politieonderzoek waarbij de conservatieve dorpsgemeenschap zich keert tegen de buitenstaanders. Een mannelijke journalist uit de stad, een jonge vrouw die in dat ‘rare moderne huis’ aan de rand van het dorp woont, en een vrouw (giallo-grootheid Florinda Bolkan op haar meest bezeten) die men verdenkt van heksenpraktijken.

Die laatste wordt door een groep mannen ingesloten op een begraafplaats en afgeranseld met kettingen. Fulci brengt elke slag close-up in beeld terwijl het funky ‘Crazy’ van Wess & The Airedales klinkt. Het is een methode die we tegenwoordig kennen van Tarantino, maar bij Fulci sorteert het geen ironisch effect. Het is verre van Fulci’s ranzigste scène, maar wel een van de bruutste.

En ondertussen is daar altijd de priester (Marc Porel), die zich over de jongens van het dorp ontfermt als een herder over zijn schapen. Die er alles aan gelegen is zijn congregatie onschuldig en puur te houden, weg van moderne, liberale invloeden als televisie. Precies dat in religie gewortelde traditionalisme en het wringen daarvan met seksuele verlangens, vormt de kern van Fulci’s film.

Waar Fulci in het uitzinnige The Beyond (…E tu vivrai nel terrore! L’aldilà, 1981) de poorten naar het inferno opent, daar wroet hij in Don’t Torture a Duckling in de innerlijke hel van de mens, in wat zijn meest getemperde maar ook meest getormenteerde horrorfilm is. “Ik benijd atheïsten”, verklaarde hij tegenover L’écran fantastique. “Die hebben al deze moeilijkheden niet.”

Don’t Torture a Duckling is vanaf 24 maart 2025 verkrijgbaar op blu-ray (distributie: Arrow, import, regiovrij)