Don’t Make Me Go

Levendige reis naar teleurstelling

Don’t Make Me Go

Don’t Make Me Go van Hannah Marks is een bescheiden, sympathieke film, met John Cho en debutant Mia Isaac als een vader en dochter die op roadtrip gaan als hij terminaal ziek blijkt te zijn.

In tegenstelling tot een dertien-in-het-dozijn tearjerker laat Don’t Let Me Go geen ruimte voor twijfel over de afloop. Dochter Wally (Mia Asaac), die als verteller optreedt, waarschuwt de kijkers op voorhand voor teleurstelling aan het slot. Maar ze belooft ook dat de reis erheen – en het verhaal in het hart daarvan – de moeite waard is. En de film biedt vrijwel exact wat zij aankondigt.

Hoe de kijker zich voelt bij de aftiteling, hangt ervan af hoezeer zij hun vertrouwen leggen in de knuffelbare en toch gedurfde stijl van regisseur Hannah Marks. Dat net iets buiten de lijntjes kleuren deed ze ook in eerdere films als After Everything (2018) en de polyrelatie-dramedy Mark, Mary & Some Other People (2021).

Max (John Cho) is een alleenstaande vader die hard zijn best doet voor tienerdochter Wally. Ze hebben een goede band, al wordt die de laatste tijd op de proef gesteld door Wally’s adolescentenblues. Wanneer Max ziek wordt en te horen krijgt dat hij nog slechts een jaar te leven heeft, is hij erop gebeten om het beste te maken van de tijd die hem rest. Hij wil een diepere band met Wally opbouwen en zorgen dat zij sterk genoeg in haar schoenen staat om zich ook als hij er niet meer is door het leven te slaan.

Onder het mom van een bezoek aan een reünie op zijn universiteit sleept Max zijn dochter mee op een lange roadtrip. Zijn verborgen motief is haar weer samen te brengen met haar biologische moeder, die al Wally’s hele leven afwezig is.

Dat klinkt allemaal nogal neerslachtig, maar Don’t Make Me Go vat het in een levendig verhaal, waarvoor de scenarist knap balanceert op het slappe koord tussen komedie en tragedie. Marks kiest een luchtige, invoelende benadering en weet de acteurs aan te zetten tot innemend spel. Cho, die in Searching (Aneesh Chaganty, 2018) al eens een vader onder druk vertolkte, speelt Max met een vertrouwde gravitas. Isaac krijgt in haar eerste speelfilmrol een minder complex personage, maar haar charme blijkt effectief en ze geeft Cho capabel tegenspel. Hun ingeleefde dynamiek is de motor van de film en houdt de vaart erin.

Dat Wally minder gedefinieerd is als personage, is logisch. Weliswaar is de film opgetuigd als een verhaal over de angsten van het ouderschap en de band tussen vaders en dochters, in feite is Don’t Make Me Go vooral een film over een man die zichzelf hervindt en zijn sterfelijkheid onder ogen ziet.


Don’t Make Me Go is te zien op Prime Video (VoD).