DIRTY MIND

De Nieuwe Man: Tony T.

  • Datum 03-11-2010
  • Auteur
  • Gerelateerde Films DIRTY MIND
  • Regie
    Pieter Van Hees
    Te zien vanaf
    01-01-2009
    Land
    België
  • Deel dit artikel

De Vlaamse cabaretier en spraakwaterval Wim Helsen maakt zijn acteerdebuut als vrijpostige stuntman in dirty mind.

Als er één woord zou zijn dat je moet onthouden uit dirty mind, dan is het: spotpoint. Dit is het punt in de ruimte waar een stuntman naar kijkt als hij uit het raam springt of uit een brandende auto rolt. "Je moet niet kijken naar wat je wilt ontwijken maar waar je naartoe wilt", luidt de zeer diepzinnige opmerking van de stuntman, een les waar we allemaal wat aan hebben.
De ook in Nederland steeds populairdere cabaretier Wim Helsen speelt stuntman Tony T. die precies weet wat hij wil, althans, pas na een ernstig ongeluk op de set, als hij van een timide jongen die overal sorry op zegt, verandert in een vlotbabbelend seksbeest. Hij lijdt aan een hersenbeschadiging die zijn persoonlijkheid drastisch heeft veranderd.
In een komisch college aan het begin van de film horen we dat de mensheid de grootste klap kreeg nadat wetenschappers iets baanbrekends ontdekten over agressie. Dit zou slechts een prikkel zijn die met één elektrode in de hersenen te manipuleren valt. Met als gevolg dat de man daardoor in permanente crisis zit, en Adam de laatste gelukkige man op aarde was.

Kronkelzinnen
Tony T. is het gelukt om weer Adam te worden. Hij voelt zich "super", maar van zijn vrouwelijke arts krijgt hij te horen dat dit slechts een symptoom is van zijn ziekte. Ondertussen doet hij verwoede pogingen om haar te versieren, met zeer expliciet geflirt — ook dat hoort bij zijn ziekte. De stille jongen is veranderd in een spraakwaterval zoals we die ook kennen uit Helsens conferences: geoliede alliteraties, ritmische kronkelzinnen en grappige oneliners wisselen elkaar af: "Cisse’s stuntteam crasht beter dan Windows", roept hij tegen de opdrachtgevers van de film hate hurts, de nieuwe martial arts-film waar hij samen met zijn broer aan mee wil werken na jarenlang de stunts te hebben verzorgd voor de tv-serie ‘Undercover’.
Hiermee lijkt dirty mind wel wat op de recente film jcvd, waarin Jean-Claude Van Damme zichzelf neerzet als een uitgerangeerde actieheld die alleen nog wordt gevraagd voor films als no limit injury 2. De overeenkomsten: allebei de set van een actiefilm, in België, gegoten in een grofkorrelige satire, over een man in crisis. Regisseur Pieter van Hees, die dirty mind als deel 2 van zijn trilogie ‘Anatomie van Liefde en Pijn’ presenteert, maakte eerder de kortfilm belgium strikes back, met een cutout-versie van Jean-Claude Van Damme.
Maar waar jcvd verhaaltechnisch het experiment opzoekt, blijft dirty mind braaf de verschillende lijntjes afwikkelen, met vervelende herhalingen als gevolg. Op een gegeven moment is het wel duidelijk dat de verhouding arts-patiënt tot het uiterste wordt gedreven. De moralistische ondertoon — kies je voor het genot of kies je voor je vrienden — maakt de film ook behoorlijk klef. Daartegenover staan weer genoeg bizarre scènes, zoals die waarin een Parkinsonpatiënt van zijn trillingen afkomt dankzij een elektrode in zijn hoofd die met een kastje te bedienen valt, waarna Tony T. de arme man aan en uit kan zetten. En ook de lekkende vuilniszak is een mooie metafoor voor de deplorabele staat van de man die zo graag Tony T. had willen worden.

Mariska Graveland