Destroyer

Dat Nicole Kidman de hoofdrol speelt in deze grillige detective past bij de films van regisseur Karyn Kusama, maar Destroyer heeft last van het Dick Cheney-syndroom van Vice: Kidman komt niet geloofwaardig genoeg over als aan lager wal geraakte agent in leren jack.

In alle films van Karyn Kusama bijten topactrices in de hoofdrol van zich af; verfrissend in vergelijking met mainstreamfilms waarin dezelfde actrices vaker worden getypecast in clichématige vrouwenrollen. In Kusama’s debuutfilm Girlfight (2000) wordt Michelle Rodriguez afgeronseld voordat ze topbokser wordt; in sciencefictionfilm Æon Flux (2005) strijdt Charlize Theron tegen een dystopisch patriarchaat; en in tienerhorror Jennifer’s Body (2009) dient Megan Fox als mannenverslindend meta-commentaar op haar schaars geklede, minderjarige rollen in de films van Michael Bay (Transformers, Teenage Mutant Ninja Turtles en als vijftienjarige sexy figurant in een club van Bad Boys II).

Filmicoon Nicole Kidman toont in Destroyer Kusama’s meest baldadige poging om een actrice radicaal anders te casten, en daarmee ook haar grootste vergissing. Kidman speelt Erin Bell, een aan lager wal geraakte agent in een grillige hard-boiled detective. Dit is een geval van het Dick Cheney-syndroom van Vice. Daarin zie je Christian Bale onder een laag make-up. Hier zien we Kidman met wallen onder haar ogen en in een leren jack. Het maakt een farce van de grimmige Los Angeles onderwereld die Kusama aan de hand van Erin probeert te verbeelden. Zij doelt op biker bars, bankovervallen en junkies van de trailer trash-onderklasse, maar elk shot van Destroyer schreeuwt Hollywoodelite.

Alleen de bankovervallen weten eigenlijk echt te overtuigen, met dank aan het vloeiende, maar ook beklemmende camerawerk van Julie Kirkwood. Het is precies dat ongemakkelijke gevoel, van dieper in de gewelddadige onderbuik van een stad en van een criminele groep terecht komen, dat de rest van Destroyer niet kan vasthouden. Dit is een film over zelfvernietiging en verval, over een gebroken persoon met morele wroeging die bereid is op topsnelheid tegen een muur in te rijden om zichzelf te redden. Een gemiste kans in Destroyer is dat die schade te oppervlakkig voelt: Kidman speelt behoorlijk goed, maar blijft uit de toon vallen in het verhaal van haar eigen hoofdpersonage. Dat ligt ook aan een ambitieus scenario dat op het einde net niet lekker uit de verf komt. Daarin is Erin Bell de grote vernietiger van haar eigen leven, maar uiteindelijk blijft er te weinig over om te vernietigen in deze best vermakelijke, maar verre van bevredigende misdaadthriller.