Chez nous (Tim Oliehoek)

Museumroof tijdens Gay Pride

  • Datum 26-09-2013
  • Auteur
  • Gerelateerde Films Chez nous [Tim Oliehoek]
  • Regie
    Tim Oliehoek
    Te zien vanaf
    01-01-2013
    Land
    Nederland
  • Deel dit artikel

Tim Oliehoek mixt opnieuw de Amerikaanse genrefilm met Hollandse kneuterigheid in de aanstekelijke ‘gay pride heist movie’ Chez nous.

"Jullie hebben te veel Amerikaanse films gezien", schampert bankrover Helmer halverwege Chez nous, wanneer de onbeholpen vriendengroep die centraal staat hun twijfels uitspreekt over een geplande museumroof. Een knipoog naar de reputatie van regisseur Tim Oliehoek wellicht, die al vanaf zijn doorbraak met Vet hard! (2005) zijn liefde voor de Amerikaanse genrefilm niet onder stoelen of banken (of rondvliegende auto’s) steekt.
In Chez nous slaat hij weliswaar een iets ander pad in, maar de essentie blijft: Amerikaanse genreclichés op aanstekelijke wijze vermengd met Hollandse kneuterigheid. In dit geval: een heist uitgevoerd tijdens Gay Pride. Inzet is de redding van de eigenzinnige kroeg Chez nous, die na het overlijden van uitbater Adje (John Leddy) stevig in de schulden blijkt te zitten en dreigt te worden overgenomen door de homofobe buurman De Beer (Jack Wouterse). De motor achter het reddingsplan is Bertie (Alex Klaassen), die ooit door Adje onder de vleugels werd genomen en regelmatig in travestie optreed in het café chantant.
De rest van de stamgasten past wonderwel in de mal van stereotypen die de heist movie kenmerkt. De pas uit de kast gekomen Rachid is de inside man, want hij werkt in het museum waar net een peperduur collier met roze (!) diamanten tentoon wordt gesteld. Barvrouw Babette wordt de femme fatale, zij het enigszins stuntelend. Overbuurman Gijs (Thomas Acda), de enige hetero in het gezelschap, maakte kunst met glas en kan dus een replica fabriceren. Advocaat Peter-Jan kan dienstdoen als getaway driver. Alleen de mastermind ontbreekt nog, maar die dient zich aan wanneer Bertie’s echte vader, die hij nooit gekend heeft, ineens opduikt: bankrover Helmer, dus.
Het verloop laat zich wel zo’n beetje raden, maar Oliehoek en scenarist Frank Houtappels (Gooische vrouwen) brengen het met zo’n vette knipoog dat dat de pret niet hoeft te drukken. De Hollandse sterrencast speelt met smaak de typetjes die we van ze gewend zijn en weet de lachspieren te raken. Toch ontbreekt op cruciale momenten net de vaart en souplesse die we gewend zijn van al die Amerikaanse voorbeelden waarnaar de film zo gretig verwijst.

Joost Broeren