Charter

Het Zweedse drama toont de ongemakkelijke en emotionele worsteling van een wanhopige vrouw die de zorg wil dragen voor haar kinderen maar eenvoudigweg tekort schiet.

In haar tweede speelfilm ontbloot filmmaker Amanda Kernell (Sami Blood) de emotionele complexiteit van het ouderschap, wanneer gescheiden ouders verwikkeld raken in een lelijke machtsstrijd en de kinderen verstrikken in een giftig web van liefde en loyaliteit. Het begint met een verontrustend telefoontje in het holst van de nacht. De in Stockholm-woonachtige Alice (uitstekend spel van Ane Dahl Torp) hoort de angstige stem van haar zoon en reist de volgende dag af naar het koude noorden. Al enkele maanden heeft ze haar kinderen niet gezien omdat ze nog verwikkeld is in een zware voogdijstrijd. Haar relatie met de 8-jarige Vincent (Troy Lundkvist) en de 14-jarige Elina (Tintin Poggats Serri) is fragiel. In een poging om haar band met haar vervreemde kinderen te herstellen neemt ze een drastisch besluit: een ongeoorloofde vakantie naar Tenerife.

Gespannen stiltes, ongemakkelijke uitbarstingen en meerdere pogingen tot toenadering; de stille toon in Kernells scenario benadrukt de gecompliceerde relatie van het moderne gebroken gezin. “Als je kinderen hebt, moet je je eigen gevoelens opzij zetten,” luidt het devies aan de emotioneel onstabiele moeder. Alice impulsieve keuze om de ouder-kindrelatie te helen in de steriele toeristische omgeving is in haar ogen een manier om haar rol als moeder te bevestigen aan haar kinderen.

Op het zonnige Canarische eiland schildert Kernell een genuanceerd portret van een continu veranderende familiedynamiek. De camera legt hier nauwgezet de minutieuze verschuivingen van loyaliteit vast in de gespannen relatie tussen ouder en kind. Hoewel Alice een emotionele handreiking geeft, gaat ze niet de diepte in om de daadwerkelijke oorzaak van de wisselende emoties van haar kinderen te begrijpen. De moederliefde is tastbaar maar Alice zit muurvast in haar eigen emotionele wereld, waardoor het zichtbaar wordt dat haar beslissingen mede tot de huidige impasse hebben geleid. Wat is nu belangrijker voor de kinderen: stabiliteit of overweldigende liefde?

De gekrenkte trots van ex-echtgenoot Mattias (Sverrir Gudnason) zorgt ervoor dat hij Vincent en Elina voorhoudt dat Alice geen goede moeder is. De wrijving tussen de twee voormalige geliefden toont dat beide partijen moeite hebben om de emoties van de kinderen te erkennen, en ze de ruimte te geven om zich te uiten. Wat het ouderschap betreft heeft nooit één persoon het bij het juiste eind.